Speech by YAB Lim Guan Eng at the “Bank Negara Forex Scandal – When Government Becomes Speculator” Forum on 2.6.2012
To Enjoy Development As Freedom Requires Malaysia To Be Free From Corruption.
In his book, “Development as Freedom”, the great economist for the poor and Nobel laureate Amartya Sen wrote that development is a process of expanding real freedoms. He identified 5 instrumental freedoms that contribute towards the general capability of a person to live more freely:-
1. Political freedoms
2. Economic facilities
3. Social opportunities
4. Transparency guarantees
5. Protective security
Political freedoms encompass basic human rights and freedoms ranging from freedom of expression to freedom of the press and information; democratic elections at all levels including local government and respect for rule of law. Economic facilities refer to opportunities to utilize economic resources. Social opportunities refer to education, health and other arrangements that influence an individual freedom to live better. Transparency guarantees gives the freedom to deal with one another under full disclosure to prevent corruption and malpractices. Protective security is needed to provide social safety net to prevent deprivation and poverty by providing social assistance and disaster relief.
There is no doubt that based on Amartya’s parameters of economic and political freedom, Malaysia has failed to fulfill our Merdeka promise of basic human rights and freedom, political equality, equal economic opportunity, shared prosperity and socio-economic justice as well as integrity in leadership.
In contrast we believe that the Penang state government have fulfilled these parameters. We have passed the Freedom of Information Act, Penang Local Government Elections to restore the 3rd vote, publicly declare the personal assets of all EXCO members including the Chief Minister, wiped out hard-core poverty with a RM600 minimum income for all households and by 2015 will be the first state to wipe out poverty in Malaysia, implemented open tenders, provided free wifi in public places as well as increased cash assistance to the people. All these achievements were done with growing budget surpluses annually and a record 95% reduction in state debts from RM630 million to RM30 million.
We are also addressing traffic congestion by investing in infrastructure n providing affordable housing by building 18000 units throughout the state with the private sector contributing around 20000 units. This has engendered public and investor confidence resulting in Pg being the top investment location for 2 years 2010-2011 with 30% of Msia FDI and Pg as the most liveable city for 2011-2012.
I would like to suggest that to enjoy development as freedom under Armatya Sen we need to be free from corruption scandals.
Scandals are fast becoming synonymous with Malaysia. Hardly a few months go by that a new financial scandal does not erupt. To list them all would be a never-ending task, but some examples include the RM10.5 billion Renong bailout, the RM12.5 billion Port Klang Free Zone (PKFZ) fiasco, the RM52 billion Bumi share scandal, the half a billion ringgit “commission” for the purchase of two Scorpene submarines, and not to mention the recent RM250 million NFC “cows and condos” case.
These scandals and many more have led Malaysia to become one of the top five countries in the world in terms of highest illicit capital flight. The situation has become so bad that the most recent report by Washington-based financial watchdog Global Financial Integrity (GFI) has revealed that more than RM1 trillion of illicit funds – money from unrecorded capital leakages like bribery, theft, kickbacks and tax evasion – had been illegally siphoned out of our country in the decade from 2000 to 2009. Malaysia has truly suffered a “lost decade of corruption”.
As a result, the latest Corruption Perception Index ranking by Transparency International has seen Malaysia slide to number 60 out of 183 countries this year. Nine years ago in 2003, we were ranked 37th in the world. In announcing the results, the deputy president of Transparency International Malaysia, Mohammad Ali, noted that our ranking continues to decline due to the prevalence of “elements of state” that facilitate “grand corruption”. In other words, most financial scandals in Malaysia are directly or indirectly linked to the government.
Ladies and gentlemen,
While some of these scandals may have been forgotten, the impact they leave behind continues to haunt us. I am not only referring to the tens of billions in financial losses that we may never be able to recover from, but worse, the precedence and perception that it leaves behind – that if you are part of the powerful ruling elite, nothing happens to you no matter how much damage or loss you have caused to taxpayer’s money. This has encouraged and continues to encourage those in the BN leadership to abuse their power for financial gain. The fact that the authorities such as the judiciary, police and MACC continue to let those responsible off the hook will mean that the robber barons will continue to rob and pillage the country.
Today we revisit another black episode in our country’s history. In the early nineties, Bank Negara, at the behest of a few powerful individuals, began engaging in massive speculation in the volatile foreign exchange market, or forex. Until today, we are still unsure about the exact amount of the loss suffered by Bank Negara. Some estimate the figure at anywhere between RM10 billion to RM30 billion, but the fact is that foul-play and irresponsible forex speculation had exposed Bank Negara to maximum losses of as high as RM270 billion, which is three times our country’s GDP and more than five times our foreign reserves at the time.
The government then had stiffly denied any wrongdoings, even though Tun Daim Zainuddin himself was quoted as saying, “central banks must not play with fire by venturing into speculative money markets where the risks and losses are high.” He said this even though it was under his own tenure as Finance Minister from 1984 to 1991 that Bank Negara began dabbling in irregular forex speculation. In fact, as far as back as 1989, Bank Negara had already been criticised for speculating on the yen and the US dollar. In 1991, a Reuters news agency report described Bank Negara as a “dominant force on the foreign exchange scene”, and proceeded to detail Bank Negara’s modus operandi, which is to trade in massive lots and hitting banks on the run.
By the time the losses were discovered in 1994, the then-Finance Minister Datuk Seri Anwar Ibrahim ordered a stop to Bank Negara’s wild forex games. We are very fortunate that we have Datuk Seri himself here today to explain what really happened, and we look forward to listening to his side of the story.
Bank Negara, as our country’s central bank, is supposed to be a financial regulatory body. It is responsible for maintaining confidence in our banking and monetary system, both domestically and internationally. By getting involved in what can only be described as gambling activities, Bank Negara has not only incurred colossal financial losses but also undermined the trust in our banking system. This has had far-reaching impact both internally and externally.
As I said, until today, Malaysians are still in the dark. We are still unsure as to the exact extent of the damage. Worse, 20 years on, we are still waiting for action to be taken. In fact, some of the key players involved in the scandal are still around and, believe it or not, still managing our economy! Malaysia has become the black money capital of the world, and we have rewarded the robber barons by keeping them in office.
Ladies and gentlemen,
If anything, this scandal, as with all the other scandals that Malaysia has seen, should serve as a reminder to all Malaysians of the grave consequences of the lack of competency, accountability and transparency. Without good and clean governance, we open ourselves to corruption and abuse of power by robber barons who treat our national treasury as their own personal kitty.
This is why in Penang, we strongly advocate a CAT government, where competency, accountability and transparency is not merely a slogan but a policy to safeguard the public interest.
Finally, I wish to congratulate Penang Institute for hosting this very timely and important discussion. It is critical that we do not forget the sins of the past, so that we do not repeat them in the future.
Thank you.
——BM Version—–
Ucapan oleh YAB Lim Guan Eng di Forum “Skandal Forex Bank Negara – Apabila Kerajaan Bermain Spekulasi” Anjuran Penang Institute Pada 2.6.2012
Hanya Jika Malaysia Menjadi Bebas Rasuah Bolehlah Rakyat Menikmati Pembangunan Sebagai Kebebasan.
Dalam buku “Pembangunan sebagai Kebebasan”, pemenang anugerah Nobel yang juga merupakan ahli ekonomi tersohor kerana tumpuannya terhadap warga miskin Amartya Sen telah menulis bahawa pembangunan itu adalah proses perkembangan kebebasan. Beliau telah mengenal pasti 5 kebebasan yang menyumbang ke arah keupayaan seseorang untuk hidup dengan lebih bebas:
1. Kebebasan politik
2. Kemudahan ekonomi
3. Peluang sosial
4. Jaminan ketelusan
5. Perlindungan keselamatan
Kebebasan politik merangkumi hak asasi dan kebebasan-kebebasan daripada kebebasan bersuara kepada kebebasan akhbar dan maklumat; pilihan raya demokratik di semua tahap termasuk kerajaan tempatan dan keluhuran undang-undang. Kemudahan ekonomi merujuk kepada peluang untuk memanfaatkan sumber ekonomi. Peluang sosial merujuk kepada pendidikan, kesihatan dan apa-apa yang dapat membantu individu untuk mencapai kehidupan yang lebih sejahtera. Jaminan ketelusan memberikan kebebasan untuk berurusan dengan satu sama lain dengan pendedahan penuh untuk mencegah rasuah dan penyelewengan. Perlindungan keselamatan diperlukan untuk menyediakan jaringan keselamatan sosial untuk mencegah kehilangan hak dan kemiskinan melalui bantuan sosial dan bantuan bencana.
Tidak ada sebarang keraguan bahawa berdasarkan parameter kebebasan ekonomi dan politik, Malaysia telah gagal untuk menunaikan janji Merdeka iaitu hak asasi dan kebebasan, kesaksamaan politik, kesaksamaan peluang ekonomi, perkongsian kesejahteraan dan keadilan sosio-ekonomi serta integriti dalam kepimpinan.
Sebaliknya, kerajaan negeri Pulau Pinang sudah menunaikan semua parameter tersebut. Kita sudah pun meluluskan Enakmen Kebebasan Maklumat, Enakmen Pilihan Raya Tempatan Pulau Pinang untuk mengembalikan “undi ketiga”, mengisytiharkan harta peribadi kesemua barisan EXCO termasuk Ketua Menteri, membasmi miskin tegar dengan pendapatan minima RM600 untuk semua isi rumah dan akan membasmi kemiskinan sama sekali menjelang tahun 2015, melaksanakan tender terbuka, menyediakan wifi percuma di kawasan-kawasan awam serta memberi bantuan wang kepada rakyat. Semua kejayaan ini telah dilakukan dengan lebihan bajet setiap tahun dan pengurangan hutang sebanyak 95% daripada RM630 juta kepada RM30 juta.
Kita juga sedang menangani kesesakan lalulintas dengan pelaburan dalam infrastruktur dan penyediaan perumahan mampu milik melalui pembinaan 18,000 unit di serata negeri dengan tambahan 20,000 unit sumbangan pihak swasta. Ini telah menzahirkan keyakinan di kalangan umum dan juga para pelabur, dan telah menjadikan Pulau Pinang sebagai lokasi utama pelaburan untuk 2 tahun berturut-turut dari 2010-2011 dengan 30% jumlah pelaburan asing (FDI) Malaysia serta menjadikan Pulau Pinang sebagai bandar paling sesuai didiami untuk 2011-2012.
Saya ingin mencadangkan bahawa kita akan menikmati pembangunan sebagai kebebasan seperti yang dijanjikan oleh Amartya Sen sekiranya kita menjadi bebas daripada skandal rasuah.
Skandal-skandal makin menjadi sinonim dengan Malaysia. Ada sahaja pencetusan skandal baru setiap beberapa bulan. Adalah terlalu panjang untuk menyenaraikan semua, tetapi beberapa contoh termasuk penyelamatan Renong sebanyak RM10.5 bilion, skandal Port Klang Free Zone (PKFZ) berjumlah RM12.5 bilion, skandal saham Bumi RM52 bilion, “komisyen” setengah bilion untuk pembelian dua kapal selam kelas Scorpene, serta kes terbaru “lembu dan kondo” NFC yang membabitkan RM250 juta.
Skandal-skandal tersebut dan lain-lain lagi telah menjadikan Malaysia antara lima negara yang mengalami larian modal haram yang tertinggi di dunia. Keadaan sudah pun menjadi begitu teruk sehingga laporan terbaru oleh badan pemerhati kewangan yang berpusat di Washington iaitu Global Financial Integrity (GFI) telah mendedahkan bahawa lebih daripada RM1 trilion dalam bentuk wang haram – wang daripada ketirisan modal yang tidak direkod seperti rasuah, pencurian, sogokan dan pengelakan cukai – telah dialirkan keluar secara haram daripada negara kita dalam dekad 2000 hingga 2009. Malaysia telah kehilangan satu dekad dek korupsi.
Sebagai akibat, Indeks Persepsi Rasuah terkini oleh Transparency International telah menampakkan penurunan kedudukan negara kita kepada tangga ke-60 daripada 180 negara tahun ini. Sembilan tahun lalu pada tahun 2003, kita berada di tangga ke-37 di dunia. Dalam mengumumkan keputusan, timbalan presiden Transparency International Malaysia, Mohammad Ali, telah membuat perhatian bahawa kedudukan negara kita terus merudum akibat kelumrahan “elemen-elemen kerajaan” yang memudahkan “rasuah besar”. Dalam erti kata lain, kebanyakan skandal kewangan di Malaysia mempunyai kaitan secara langsung atau tidak langsung dengan kerajaan.
Tuan-tuan dan puan-puan sekalian,
Walaupun ada beberapa skandal yang sudah tidak diingati, impak yang ditinggalkan terus menghantui kita. Saya bukan sahaja merujuk kepada kerugian kewangan yang berjumlah berpuluh-puluh bilion yang sukar diganti, tetapi lebih teruknya, duluan dan persepsi yang ditinggalkan – bahawa jika anda menjadi anggota kumpulan elit yang berkuasa, maka tidak apa-apa akan terjadi kepada anda walaupun betapa banyak kerugian wang rakyat. Ini menggalakkan mereka dalam kepimpinan BN untuk terus menyalah gunakan kuasa untuk keuntungan kewangan. Hakikat bahawa pihak-pihak berkuasa seperti badan kehakiman, polis dan SPRM terus melepaskan mereka yang bertanggungjawab bermakna bahawa para penyamun akan terus merompak dan menjarah negara kita.
Hari ini kita mengkaji semula sebuah episod hitam dalam sejarah negara. Pada awal tahun 90an, Bank Negara, atas perintah beberapa individu yang berkuasa, telah membabitkan diri dalam spekulasi besar-besaran dalam pasaran pertukaran mata wang asing (forex) yang bersifat meruap. Sampai hari ini, kita masih tidak tahu lagi berapa sebenarnya jumlah kerugian yang ditanggung oleh Bank Negara. Ada yang menjangka kerugian itu berada di antara RM10 bilion hingga RM30 bilion, tetapi hakikatnya penyelewengan dan spekulasi forex yang tidak bertanggungjawab itu telah mendedahkan Bank Negara kepada kerugian maksimum sebanyak RM270 bilion, iaitu tiga kali ganda KDNK negara dan lebih lima kali ganda rizab asing negara pada masa itu.
Kerajaan pada ketika itu telah menafikan kesalahan, walaupun Tun Daim Zainuddin sendiri telah dipetik sebagai berkata, “bank negara tidak harus bermain dengan api seperti pasaran wang spekulatif di mana risiko dan kerugiannya adalah tinggi.” Beliau telah berkata demikian walaupun Bank Negara telah mula membuat spekulasi forex sejak zaman beliau menjadi Menteri Kewangan antara tahun 1984 hingga 1991. Sebenarnya, sejak 1989 lagi Bank Negara sudah pun dikritik kerana kegiatan spekulasi atas yen dan dolar Amerika. Pada tahun 1991, laporan agensi berita Reuters telah mengibaratkan Bank Negara sebagai “kuasa dominan dalam permainan pertukaran wang asing”, dan telah mendedahkan modus operandi Bank Negara, yang berdagang dengan lot yang besar dan mensasarkan bank-bank di merata dunia.
Apabila kerugian telah dijumpai pada tahun 1994, Menteri Kewangan pada masa itu iaitu Datuk Seri Anwar Ibrahim telah menghentikan permainan forex Bank Negara yang tidak terkawal. Kita bernasib baik kerana Datuk Seri sendiri ada bersama kita pada hari ini untuk menjelaskan apa sebenarnya telah berlaku, dan kita semua tidak sabar untuk mendengar cerita di sebalik tabir.
Bank Negara, sebagai bank pusat negara kita, sepatutnya menjadi badan peraturan kewangan. Tugasnya adalah untuk mengekalkan keyakinan domestik serta antarabangsa dalam sistem perbankan dan monetari negara. Dengan perlakuannya yang bersifat judi, Bank Negara bukan sahaja telah mengakibatkan kerugian kewangan yang besar tetapi juga telah melemahkan keyakinan terhadap sistem perbankan kita. Ini mempunyai impak yang mendalam dari segi domestik dan antarabangsa.
Seperti yang saya kata, sampai hari ini, rakyat Malaysia masih lagi berada dalam kegelapan. Kita masih lagi tidak tahu betapa teruknya kerugian yang dialami. Lebih teruk lagi, selepas 20 tahun, kita masih lagi menunggu tindakan ke atas mereka yang bertanggungjawab. Malah, ada antara mereka yang terbabit dalam skandal tersebut masih lagi berada di kalangan kita dan, percaya atau tidak, masih lagi menguruskan ekonomi negara kita! Malaysia sudah menjadi ibu kota wang hitam, dan kita pula memberi ganjaran kepada penyamun dengan mengekalkan mereka di tampuk kuasa.
Tuan-tuan dan puan-puan sekalian,
Skandal ini, seperti skandal-skandal lain di Malaysia, harus menjadi iktibar untuk semua rakyat Malaysia tentang akibatnya jika kita kekurangan prinsip cekap, akauntabel dan telus. Tanpa pentadbiran yang bersih dan cekap, kita akan membuka diri kepada rasuah dan penyalahgunaan kuasa oleh para penyamun yang menganggap perbendaharaan negara sebagai akaun peribadi mereka.
Inilah sebabnya di Pulau Pinang, kita menyokong kerajaan CAT, di mana cekap, akauntabel dan telus bukan sekadar slogan tetapi merupakan dasar untuk melindungi kepentingan awam.
Akhirnya, saya ingin mengucapkan tahniah kepada Penang Institute kerana menganjurkan wacana yang sangat penting dan tepat pada masa. Adalah penting kita tidak melupai dosa-dosa lampau, supaya kita tidak mengulanginya pada masa depan.
Terima kasih.
——Mandarin Version—–
槟州首席部长林冠英于2012年6月2日在“国家银行外汇交易丑闻-当政府变成投机者”论坛发表演讲，重点如下：
若要享受经济发展及自由，马来西亚必须免于贪污
在穷人经济学家诺贝尔奖得主阿马蒂亚·森的著作《经济发展与自由》中，他写到，发展是扩大自由的过程，他确认了5个功能性自由，认为这些自由能让一个人活得更自由：
1. 政治自由
2. 经济便利
3. 社会机会
4. 透明保障
5. 安全保护
我们相信槟州政府已经达致上述指标。我们已经通过了资讯自由法、恢复民主第三票、公开所有行政议员包括首长的个人财产、扫除赤贫，确保2015年每个家庭月入至少600令吉、推行公开招标、在公共场所提供免费WIFI上网、发派援助金给人民。这些成就都是来自我们每年的预算盈余，以及槟州债务缩减了95%，从6亿3000万令吉减至3000万令吉。
我们也试图解决交通拥挤问题，投资在基建，在全州提供1万8000个可负担房屋单位，而私人界贡献2万个单位。这让激发了公众及投资者的信心，让槟州在2010-2011年成为招商引资第一名，占了我国外来直接投资的30%，并且在2011－2012年成为最宜居的城市。
丑闻已经渐渐地成为马来西亚的同义词。若要一一列出，似乎永无止境，一些显著的例子包括政府以105亿令吉拯救玲珑、巴生自贸区125亿令吉丑闻、520亿令吉土著股权丑闻、购买两艘潜水艇近5亿令吉的“佣金”，当然还有最近2亿5000万令吉的公寓养牛丑闻。
这些丑闻都让马来西亚成为世界五大最多非法资金外流的国家。这种情况越来越严重，甚至华盛顿金融观察机构全球金融廉正机构揭露，我国在2000－2009年间，超过1兆令吉黑钱外流，这些金钱来自贿赂、盗窃、逃税等等。我国已经因贪污而蒙受“失去的十年”。
结果，我国在最近的国际透明组织的贪污印象指数排名，从183个国家滑落至60。2003年，我们曾经排名37名。国际透明马来西亚署理主席莫哈末阿里在宣布成绩时说，我们的排名持续下滑是因为我国“政府中有一些元素”对于“大宗贪污案”有利。意思说，我国很多金融丑闻都是直接或间接与政府有关。