Press Statement By Penang Chief Minister And DAP Secretary-General Lim Guan Eng In Kuala Lumpur On 11 June 2011
BN’s Failure To Enact A Minimum Wage And Increase Real Wages Has Forced PR Penang To Use Our Limited Resources To Increase Welfare Aid To The Poor, RM100 Yearly To 115,000 Senior Citizens, Set Up A Dialysis Centre In Balik Pulau And Allocate 150 Acres For Public Housing.
Prime Minister Datuk Seri Najib Tun Razak will not succeed in his new role as an agitator provocateur or “batu api” to try to goad PAS to fight with the DAP by saying DAP won just because of PAS’ emphasis on a welfare state. Elections are won in the centre and DAP can understand Najib’s concern that PAS stand on the middle ground, especially on helping the poor who are affected by UMNO’s subsidy cuts will cost UMNO and BN votes in the next general elections.
The latest subsidy cuts on daily essential goods such as petrol, sugar, gas, electricity tariffs and rice affecting 27 million ordinary Malaysians but not gas subsidies for the few Independent Power Producers(IPPs) has shown how the rich benefit from BN at the expense of the poor. That is why DAP challenges Najib to enact a minimum wage and increase real wages in tandem with the subsidy cuts.
BN’s failure to do so has forced PR states in Penang to use our limited resources to implement certain measures for the poor such as:-
· increase welfare aid,
· RM 100 yearly to 115,000 senior citizens, single mothers and disabled;
· RM1,000 one-off to beneficiaries of senior citizens, single mothers and disabled;
· Refusal to increase Penang domestic water tariffs for resulting in Johor’s water tariffs 3-6 times more expensive than Penang;
· set up a RM 2 million dialysis centre in Balik Pulau charging RM30 per treatment; and
· allocate 150 acres of land for public housing in the new Batu Kawan Township ranging from RM72,500 to RM220,000.
Najib’s attack on Penang giving RM100 yearly to all senior citizens regardless of race, religion and political affiliations can not hide the fact that the previous BN state government failed to give a single cent to Penangites. Even UMNO and BN leaders lined up to receive such grants whether RM100 yearly or RM1,000 one-off.
On the other hand, BN appears to be more interested in helping IPPs. Up to end 2010, Petronas has extended about RM131.3 billion in gas subsidy to both the power and non-power sectors. The greatest beneficiaries of the RM131.3 billion gas subsidies are IPPs who also benefit from a guranteed buyer through the compulsory Power Purchase Agreement signed by Tenaga Nasional Bhd. The Economic Planning Unit or EPU’s role in this sorry episode resulted in Tan Sri Ani Arope resigning in protest as CEO of Tenaga, who also referred the EPU as the “Economic Plundering Unit”
That is why BN’s failure to remove gas subsidies for IPPs does not lend credibility to Najib’s assertion that BN’s subsidy policy is to provide reasonable amounts of subsidy to the needy target groups. Are IPPs amongst the eligible and needy target groups when they earn billions of ringgit in extraordinary profits from enjoying RM131.3 billion in gas mega subsidies?
Subsidy reduction can improve competitiveness, efficiency and the living standards of the people if it is supported by measures such as the setting of a minimum wage, increasing real wages and removing gas mega-subsidies for the IPPs. Reports show that 40% of households in Malaysia earns less than RM1,500 in average monthly income.
How then can our poor maintain their standard of living with such rising costs when subsidies are removed but our wages have not kept up with inflation? Between 2000 and 2010, wages increased by only 2.6 per cent, meaning that in the last ten years, there has been wage stagnation and our wages cannot match the rising cost of living.
A minimum wage and increasing real wages is necessary towards a fairer and more prosperous society. Najib’s admission that less than two million of the 12 million workers pay taxes demonstrates the severity of wage disparities and caused by the lack of minimum wage and rising real wages. There is a need to develop the services sector and a consumption-based economy to graduate to a high-income economy, therefore requiring economic policies that leads to job creation, wage increases, sustainable industries and innovation is essential.
Malaysia is seen to be running a budget deficit that is fast spiralling out of control in proportion to its growth. Household debt to gross domestic product (GDP) is highest in Asia after Japan, from approximately 64% in 2008 to close to 76% or RM581 billion in 2010. In other words, our budget balance and debt control is deemed to be unsustainable in the long run.
That is why DAP questions the rationale, logic and justice of subsidy cuts for small items like sugar and diesel that saves hundreds of millions but not big-ticket items like gas mega-subsidies to independent power producers (IPPs).
The Prime Minister claims that subsidies are akin to ‘opium’, then why not first remove the ‘Big Opium’ like corruption that costs RM 28 billion yearly or gas mega subsidies to independent power producers (IPPs) that would cost RM25 billion this year? Any people-centric government would do that first before removing the ‘Small Opium’ of subsidies in sugar, diesel and petrol which hurt directly the masses, 10 million Malaysians who does not even earn enough to pay taxes.
LIM GUAN ENG
– Malay Translation –
Kenyataan Akhbar oleh Ketua Menteri Pulau Pinang merangkap Setiausaha Agung DAP, Lim Guan Eng pada 11 Jun 2011 di Kuala Lumpur.
Kegagalan BN untuk menetapkan kadar upah minimum dan peningkatan gaji memaksa Pakatan Rakyat (PR) Pulau Pinang untuk menggunakan sumber yang terhad dalam usaha untuk meningkatkan bantuan kebajikan kepada golongan miskin, pemberian RM100 setahun kepada warga emas, penubuhan pusat dialisis di Balik Pulau dan peruntukan 150 ekar tanah khas untuk projek perumahan mampu milik.
Perdana Menteri Datuk Seri Najib Tun Razak tidak akan berjaya memainkan peranan baru beliau sebagai ‘batu api’ kepada PAS dalam usaha mempengaruhi parti itu untuk bertarung dengan DAP dengan mengatakan bahawa penekanan PAS untuk menjadikan Malaysia sebagai negara kebajikan merupakan kemenangan DAP. Kemenangan pilihanraya adalah di peringkat Pusat dan DAP dapat memahami kebimbangan Najib dimana PAS sekarang berdiri di pendirian pertengahan, terutamanya untuk membantu masyarakat miskin yang terjejas berikutan pemotongan subsidi oleh UMNO dan BN, yang turut akan menjejaskan undi mereka dalam pilihanraya umum akan datang.
Pemotongan subsidi terkini ke atas barangan harian seperti petrol, gula, tarif elektrik dan beras mempengaruhi 27 juta rakyat Malaysia biasa tetapi pemberian subsidi gas kepada Penjana Tenaga Bebas (IPP) menunjukkan bagaimana BN mengorbankan golongan miskin untuk memberi kebaikan kepada golongan kaya. Itulah sebabnya DAP mencabar Najib untuk menetapkan kadar upah minimum dan peningkatan gaji seiring dengan pemotongan subsidi.
Kegagalan BN untuk melakukannya memaksa negeri Pakatan Rakyat (PR) di Pulau Pinang untuk menggunakan sumber yang terhad ini untuk melaksanakan beberapa langkah dalam usaha untuk membantu golongan miskin seperti:-
-meningkatkan pemberian bantuan kebajikan
-pemberian RM100 setiap tahun kepada 115, 000 warga emas, ibu tunggal dan
orang kelainan upaya (OKU).
-pemberian RM1000 sekali sahaja kepada waris warga emas, ibu tunggal dan OKU
-penolakan tawaran untuk menaikkan tarif domestik air seperti di Johor yang
menjadikan tarif air 3- 6 kali ganda mahal dari Pulau Pinang
-penubuhan pusat dialisi yang bernilai RM2 juta di Balik Pulau dengan kadar
bayaran RM30 bagi setiap satu rawatan
-peruntukan 150 ekar tanah untuk projek perumahan rakyat di Batu Kawan yang
berharga dari RM72, 500 hingga RM220, 000.
Najib menyerang Pulau Pinang kerana memberikan RM100 setiap tahun kepada semua warga emas tanpa mengira bangsa, agama dan fahaman politik kerana ini tidak dapat menyembunyikan hakikat bahawa Kerajaan BN sebelum ini gagal memberikan walau satu sen pun apatah lagi RM100 setiap tahun mahupun RM1000 untuk sekali sahaja.
Selain itu, BN nampaknya lebih berminat untuk membantu IPP. Sehingga penghujung tahun 2010, Petronas telah menanggung RM131.3 bilion subsidi gas kepada kedua- dua sektor non- kuasa ini. Penerima manfaat terbesar sebanyak RM131.3 bilion subsidi gas ini sudah tentulah IPP yang mendapat jaminan pembeliannya melalui Perjanjian Pembelian Kuasa yang ditandatangani dengan Tenaga Nasional Berhad (TNB). Unit Perancang Ekonomi (EPU) memainkan peranan penting sehingga menyebabkan Tan Sri Ani Arope mengundur diri dari jawatan CEO TNB sebagai tanda protes dan mengelar EPU sebagai “Unit Pengarah Ekonomi’.
Itulah sebabnya kegagalan BN untuk menghapuskan subsidi gas kepada IPP tidak akan menjejaskan kredibiliti kenyataan Najib kerana polisi subsidi BN ialah memberikan sejumlah subsidi yang wajar kepada kumpulan sasaran sahaja. Persoalannya, adakah IPP merupakan salah satu kumpulan sasaran yang memenuhi syarat dan membantu golongan miskin atas keuntungan luar biasa berbilion- bilion ataupun hanya menikmati RM131.3 bilion subsidi gas mega?
Pengurangan subsidi dapat meningkatkan daya saing, kecekapan dan taraf hidup masyarakat sekiranya disokong oleh penetapan kadar upah minimum, meningkatkan gaji dan menghapuskan subsidi gas berganda untuk IPPs. Laporan menunjukkan bahawa 40% isi rumah di Malaysia memperoleh pendapatan kurang dari RM1,500 sebulan.
Jadi, bagaimana masyarakat miskin mengekalkan taraf hidup mereka sekiranya kos sara diri meningkat apabila penghapusan subsidi dibuat tetapi pendapatan atau gaji tidak mampu menyaingi kadar inflasi? Antara tahun 2000 sehingga 2010, kadar pendapatan meningkat hanya sebanyak 2.6%, bermakna dalam tempoh sepuluh tahun yang lalu, pendapatan tidak berubah dan kadar pendapatan masih tidak mampu menyaingi peningkatan kos sara hidup.
Penetapan kadar upah minimum dan peningkatan gaji adalah perlu untuk memastikan masyarakat menikmati keadilan dan kesejahteraan hidup. Najib mengakui bahawa kurang daripada dua juta berbanding 12 juta pekerja yang membayar cukai menunjukkan jurang pendapatan dan menyebabkan kadar upah minimum tidak ditetapkan serta tiada kenaikan gaji. Adalah perlu untuk mengembangkan sektor perkhidmatan dan ekonomi berasakan kepenggunaan untuk beralih kepada ekonomi yang berpendapatan tinggi, maka suatu polisi ekonomi yang mengarah kepada pembentukkan peluang pekerjaan, peningkatan gaji, perkembangan industri yang berterusan dan perkembangan inovasi adalah penting.
Malaysia mengalami anggaran defisit yang berlegar-legar di luar kawalan dalam ketidakseimbangan pertumbuhannya. Hutang isi rumah berbanding keluaran dalam negara kasar (KDNK) adalah yang tertinggi di Asia selepas Jepun, antara 64% pada tahun 2008 kepada hampir 76% atau RM581 bilion pada tahun 2010. Dalam erti kata lain, baki belanjawan dan kawalan hutang adalah tidak seimbang untuk jangka masa panjang.
Inilah sebabnya kenapa persoalan DAP adalah rasional, logik dan adil terhadap pemotongan subsidi ke atas barangan seperti gula dan diesel yang mampu menjimatkan ratusan juta ringgit tetapi bukan pemotongan subsidi ke atas barangan seperti subsidi gas berganda kepada IPPs.
Perdana Menteri mendakwa bahawa subsidi adalah ‘candu’ atau opium, jadi mengapa tidak menghapuskan ‘Big Opium’ seperti rasuah yang menyebabkan kerugian RM28 bilion setiap tahun atau subsidi gas berganda kepada IPPs berjumlah RM25 bilion tahun ini? Mana-mana kerajaan yang berjiwa rakyat seharusnya melakukannya dahulu sebelum menghapuskan ‘Small Opium’ seperti subsidi gula, minyak disel dan petrol yang pasti akan menyebabkan masyarakat umum menanggung beban, 10 juta rakyat Malaysia tidak mampu membayar cukai.
LIM GUAN ENG
– Chinese Translation –
槟州首席部长兼民主行动党秘书长林冠英于2011年6月11日在吉隆坡发表声明：
国阵无法制订最低薪资和增加实际工资，迫使槟州民联政府使用我们有限的资源来提高福利以援助穷人，每年分发100令吉给11万5千名乐龄人士、在浮罗山背设立洗肾中心和分配150依格土地兴建平民屋。
首相拿督斯里纳吉说回教党强调建立福利国，所以回教党党选的胜利者是行动党的，企图挑拨离间回教党与行动党的关系，但他这个煽动者的新角色将不会得逞。选举在中央取得胜利，行动党可以理解纳吉的担忧，就是回教党站在中产阶级，尤其是协助那些因巫统取消津贴而受到影响的贫民，这将影响巫统和国阵在下届大选的选票。
最近国阵取消了日常用品的津贴，如汽油、白糖、天然气、电费和白米的，已影响了2700万名大马人，但无法取消独立发电厂的天然气津贴，这说明了国阵是如何牺牲穷人来让富人受惠，这就是为什么行动党挑战纳吉在取消津贴的同时制订最低薪资和提高实际工资。
国阵无法做到这些，迫使槟州民联政府使用我们有限的资源来为贫民落实一些措施，如：
增加福利援助
-每年分发100令吉给11万5000名乐龄人士、单亲妈妈和残障人士
-一次过分发1000令吉抚恤金给已故乐龄人士、单亲妈妈和残障人士的受益人
-拒绝提高槟州家居用户水费，不像柔佛州水费比槟州高出三倍至六倍
-在浮罗山背设立一间2百万令吉的洗肾中心，只收取30令吉洗肾费
-分配峇都交湾150依格土地以兴建售价7万2000令吉至22万令吉的平民屋
纳吉攻击槟州政府不分种族、宗教和政治背景下，每年分发100令吉给乐龄人士，但他不能遮盖一个事实，国阵执政槟州时无法分给槟州子民一分一毫，连巫统和国阵领袖都要排队领取100令吉或1000令吉扶恤金。
另一方面，国阵似乎更有兴趣协助独立发电厂。截至2010年，国油已经为发电业及非发电业提供1313亿令吉的天然气津贴。上述1313亿令吉天然气津贴的最大受益者就是独立发电厂，因为国能签署了强制购电合约，他们的电供买主也是受保障的。经济策划署（EPU）当年陷于责众难堪的局面时，其主席丹斯里阿尼阿洛为了表示抗议而辞职，他还将EPU形容为“经济掠夺署”（Economic Plundering Unit）。
这也是为什么国阵无法取消独立发电厂天然气津贴，却无法让公众信服纳吉所说的“国阵的津贴政策是为了提供合理的津贴给有需要的一群”。难道独立发电厂就是所谓的“合格的”、“需要津贴的一群”？除了享有1313亿令吉的巨额津贴，他们还可以赚取额外几十亿令吉的利润。
若要通过取消津贴提高竞争力、效率和人民的生活水平，其前提条件必须包括制订最低薪资、增加实际工资、取消独立发电厂所享有的巨额天然气津贴。报告显示，我国有40%以下的家庭每月平均收入仍低于1500令吉。
贫穷家庭要如何在津贴取消、薪水调涨比不上通膨的情况下，维持他们的生活水平？在2000年至2010年间，薪金调幅只有2.6%，意味着在过去10年，我们的薪资一直停滞，一直追不上物价上涨的指数。
我国有必要制订最低薪资、调涨薪资，打造一个更公平、更繁荣的社会。纳吉已经承认，在1200万名劳工当中，不到200万名劳工是有缴税资格的，这显示我国的薪资差距问题多么严重，这是因为我国没有最低薪资、也没有调涨薪金。 我们有必要发展服务业和消费型经济以转型成为高收入经济体，因此，我们需要可以创造就业机会、让薪金调升、可持续工业及鼓励革新的经济政策。
马来西亚看来处于近乎失控的预算赤字局面，并与它的成长不成正比。我国的家庭债务占国内生产总值的比例排亚洲第二，仅次于日本，2008年的比率为64%，2010年比率占76%或5亿8100万令吉。换句话说，我们的预算平衡和债务控制长期看来是无法持续的。
这也是为什么行动党置疑政府取消像白糖、柴油这种小样物品津贴的合理性、逻辑性及公义性，这么做只能省下区区几亿令吉，与取消独立发电厂津贴所能节省的巨额相比，简直微不足道。
首相把津贴比喻为“鸦片” ，那么，为何不首先对付像贪污那样的“大鸦片”，贪污造成我国每年损失280亿令吉；或者取消独立发电厂的巨额津贴（今年给它们的津贴将高达250亿令吉）？任何一个民本政府都会优先考虑上述两种做法，因为取消白糖、柴油、汽油这些物品的“小鸦片”津贴会冲击到普罗大众，其中包括1000万名收入不足以缴税的国人。
林冠英