Opening Speech By DAP Secretary-General Lim Guan Eng During The DAP National Conference In Shah Alam, Selangor On 8 January 2012.
THE MALAYSIAN DREAM OF CHANGE, MODERATION AND HOPE
After nearly 4 years since the political tsunami of 8 March 2008, we now stand on the horizon of a General Election that is set to become the most critical General Election in the history of Malaysia.
For the first time, we will be contesting as part of a grand coalition called Pakatan Rakyat. For the first time, we will be contesting not merely to deny Barisan Nasional’s two-thirds majority but to win power. For the first time, Malaysians will have an alternative that is united, viable and proven.
4 years ago, we were solemnly entrusted with an opportunity. In an unprecedented turn of events, Pakatan Rakyat won in five states, and DAP became partners in power in Penang, Selangor and Perak, although the latter was later lost due to a immoral coup de tat of the Barisan Nasional in 2009.
BN suffered historic losses because BN was an agent of corruption, abuse of power, cronyism and extremism. BN ran out of both ideas and ideals. Instead of repenting over its many broken promise BN became more arrogant. The people chose DAP and PR because we are seen as agents of change, moderation and hope. Most important we are clean.
DAP and PR has fulfilled the people’s expectations of being an agent of change, moderation and hope. Despite our lack of experience we have inspired hope by proving that we can govern better than BN. Whether in Penang or Selangor, DAP and PR has performed in these 4 years better than BN for the last 51 years. We have made PR states cleaner, greener and safer and we shall make Malaysia cleaner, greener and safer.
We must fulfil the aspirations of Malaysians, especially the young, for change from a broken system of corruption and repressive laws that violates basic human rights. Malaysians wants leadership with integrity, a democratic people-centric government that listens to the people, does the people’s work and gives hope to the people.
We have succeeded by practicing moderation and rejecting extremism, preaching fellowship and not hatred, respecting each other as Malaysians first and Malays, Chinese, Indians, Kadazans and Ibans second. Moderation is justice, freedom and truth combined. Moderation is our road to success to realise our Malaysian dream of a clean and developed nation enjoyed by all.
In cleaning up Malaysia, we must never repeat the mistakes of BN. DAP’s greatest asset is our integrity and incorruptibility. That is why DAP would punish any member leader involved in any illegal or corrupt acts. We propose 6 integrity measures:-
One, there must be a ban on political parties’ involvement in business which can only lead to conflict of interest. How can politics mix with business as the former seeks to uphold public interests whereas the latter is to pursue private benefit and profit? How wealthy political parties that are involved in business have become can be seen by MCA giving money to its members every year.
Two, the ban on mixing politics with business must be followed by establishing an open tender system to check crony capitalism. An open tender system will avoid unjust contracts such as the Independent Power Producers and the toll concession operators allowing the few to earn tens of billions of ringgit in extraordinary profits at the expense of the 27 million ordinary citizens.
Malaysians mourn the “the lost decade of corruption”, where the Washington-based financial watchdog Global Financial Integrity (GFI) estimated RM 1,077 billon of illicit money(including corruption money) had been illegally siphoned out of our country from 2000-9. The recent RM250 million “cows and condos” scandal where money was released 2 years before any agreement was signed to a family company of Women, Family and Community Development Minister Datuk Seri Shahrizat Abdul Jalil for buying condos instead of cows shows the BN refuses to change.
No wonder in the latest Transparency International(TI) Corruption Perception Index, Malaysia dropped to 60th place in 2011 as compared to 37th in 2003 when Tun Abdullah Ahmad first took over as Prime Minister. In contrast Penang was praised by TI for implementing open tenders.
Third, Freedom of Information Act to ensure transparency and also public disclosure of government contracts.
Fourthly, there must be a declaration of personal assets by public officials holding positions of public trust.
Fifth, there must be full and unconditional implementation of the 125 recommendations proposed by the 2005 Royal Commission on the Enhancement of the Management and Operation of PDRM, especially the formation of the Independent Police Complaints and Misconduct Commissionv(IPCMC). The IPCMC was intended to cut down abuses of police powers and police corruption. Failure to set up the IPCMC only shows the unwillingness of the BN government to deal with the negative public perception about the police.
Finally, the Elections Commission(EC) must be punished for failure to act or even failure to press for action by the relevant authorities on election bribery, especially failure to comply with the Election Offences Act 1954 imposing election spending limits of RM200,000 for every Parliamentary constituency and RM100,000 for every state constituency.
To Realise The Malaysian Dream Of A Developed Nation We Must Reject A “Police State” In Favour Of A Policy State That Focuses On Improving The Quality Of Life And Reducing The Cost Of Living Of Ordinary Rakyat.
To realise the Malaysian Dream of a developed nation we must reject a “police state” in favour of a “policy state” that focuses on improving the quality of life and reducing the cost of living of ordinary rakyat. Policies must be made to benefit the people and not to turn Malaysia into a police state.
Why should BN spend so much time and effort to justify why the Bersih rally has to be banned, peaceful assemblies are not allowed near petrol stations, places of religious worship and public places that in effect bans peaceful assemblies? Should not time and effort be spent on the managing the rising cost of living and poorer quality of life?
The price of meat, vegetables and fish has gone up over the past year. Milk powder for babies have risen by nearly 50%. But other basic commodities have gone up such as.
1. Sugar – RM1.45/kg (Jan 2010) to RM2.30 (May 2011) – 58% in 18 months
2. Telur: B grade RM9/30eggs (sept 2010) RM10/30eggs (now)
3. Electricity tariff – average increase of 7.12% in June 2011.
4. Teh tarik and kopi susu – increase RM0.10 to RM0.20 (9.1% to 18.2%.
5. Gardenia bread – 5%-14% hike (2011)
6. Service tax increase 1% – additional RM720 million in taxes to Federal Government
7. Onions – price up 17% (Dec 2010)
8. Milo prices – up 5% 1st half 2011; 4% 2nd half 2011
9. Nescafe price went up further 6% in 2nd half 2011 – when price is already >RM20 per 300gm.
10. All your favourite food whether roti canai, char koay teow and nasi kandar is smaller even though at the same price.
When the Penang state government implemented our “Golden Child” programme giving RM200 for every child born to Penangites since 1.1.2011, parents tell me that the RM200 can only last 3 months for buying milk as compared to 5 months in 2010. This is borne out by the inflation rate rising by 3.2% for Jan-Nov 2011 as compared to 2010. The inflation rate rose by only 0.6% in 2009 and 1.7% in 2010. Over 2011(November) food prices increased 4.7%, Transport 4.6%, Restaurant & Hotels 5.8%, Alcohol & Tobacco 5%.
Rising inflation is a serious problem because of high levels of household debt.
The bottom 60% of our population have an average household income of less than RM3,000 a month, while the bottom 40% live on less than RM1,500 a month. More worryingly, Bank Negara’s Annual Report 2010 revealed that Malaysia’s household debt at the end of 2010 was RM 581 billion or 76 per cent of GDP, thus giving us the dubious honour of having the second-highest level of household debt in Asia, after South Korea.
In addition, the Malaysian household debt service ratio stood at 47.8 per cent in 2010, meaning that nearly half of the average family’s income goes to repaying debts. As a rule, banks would not lend money to those whose total servicing of loans exceeded one third of their income. In other words, we are spiralling into an indebted nation.
There does not seem to be a way out as income has also stagnated in the last 10 years. This has resulted in a dire situation whereby the bottom 40 per cent of our population earns only 14.3 per cent of the total income while the top 20 per cent shares 50 per cent of the total income.
To make matters worse, federal debt has now touched RM456 billion as at the end of last year while our debt-to-GDP (Gross Domestic Product) ratio has nearly reached the national debt ceiling of 55%. In contrast Penang reduced our debt by 95% or RM600 million from RM630 million in 8.3.2008 to RM30 million by end October 2011, the largest debt reduction amongst Malaysian states in history.
It is therefore time to introduce the concept of economic solidarity. By this we mean solidarity between the rich and the poor, between the urban and the rural, between the strong and the weak. Ultimately, our aim must be to build a society that empowers its people, especially the bottom 60% that really need it. More than anything, we need to ensure economic survival and create economic solidarity through:
1. Implementing minimum wage.
2. Indexing minimum wage to the rate of inflation.
3. Fostering female participation in the work force.
4. Reducing reliance on unskilled foreign labour.
5. Moving up the value chain in automation and technology.
6. Addressing corruption and leakages through the CAT (Competency, Accountability, Transparency) Governance model.
7. Observing rule of law and
8. Upholding the freedom of workers to protect their legitimate rights.
We also need to address the weaknesses inherent in the current system that is characterised by corruption, crony capitalism and monopolies. As the situation stands, Malaysia is the only rice-producing country that has privatised rice production and worse, consolidated it into a monopoly under a single crony capitalist company. As a result, while Thailand and Indonesia are self-sufficient, we are dependent on imported rice for one third of our consumption. And because of the monopoly, we are paying more for imported rice than even Singapore.
Another example of crony capitalism is the gas subsidies of RM20 billion given to Independent Power Producers and lop-sided highway toll concession agreements which allow toll operators to increase their toll periodically over extended concession periods, despite the fact that most of them have already recouped vast profits far surpassing their investment outlays.
Util 31.12.2010, the toll operator for North-South Expressway (NSE) spent RM 5,945 million to construct the NSE but has received RM 24,266 million in toll receipts and government compensation. In other words the NSE toll operator has recorded a surplus of RM 18,321 million as at 31.12.2010 over its investment outlay.
Is there any need for the NSE toll operator to collect any more tolls from the public much less increase toll fares? By right and in the rakyat’s interest, toll collection in the NSE should be stopped immediately in view that the revenue returns are 3 times more than the original investment. The situation is similar for Penang Bridge which has collected RM 1,859 million but spent RM 944 million on construction cost, enjoying a surplus of RM 924 million.
It is time that we replace this crony capitalistic economy with a “People’s Economy” that will focus on increasing disposable income and improving the basic foundations of skills, technology and productivity.
Economic Prosperity
More than forty years ago, Malaysia’s GDP per capita was USD350 while South Korea trailed at USD130. Today, South Korea’s GDP per capita stands at around USD20,000 while we are languishing behind at around USD7,000. Forty years ago, the average Malaysian was three times richer than the average South Korean. Today, they are three times richer than us.
This has happened because human talent was not valued and maximised, freedom of opportunity was not encouraged and a system was fostered that rewards know-who rather than know-how. Merit and excellence became secondary to political connections.
Hence, we now need to rebuild our economy to achieve prosperity based on innovation and the ability to create and adapt to new and relevant ecosystems. For example, today is the age of the information superhighway. In order for us to prosper we will need to build internet-related industries and skills that are relevant to these industries.
We also need to build a new generation of entrepreneurs imbued with energy and expertise. However, entrepreneurship must necessarily be driven by the innovation, creativity and drive of the private sector. In this regard, we believe that the business of government is to get out of business.
The Government’s role in cultivating economic prosperity is to invest in the future by concentrating on its social functions. Focus should be given to the areas of infrastructure, housing, education, transportation and healthcare, whereby a strong government role will ultimately result in improving the economic well-being of the people. For example, better public transportation will reduce the necessity to buy cars and thus immediately increase disposable income in place of car loans. The same applies with government intervention in affordable housing, education subsidies and healthcare.
In Penang, we have embarked on a series of social programmes that have lessened the burdens of the people. We give RM100 a year to senior citizens, the disabled and single mothers, in addition to a RM1,000 one-off payment to their heirs if they pass away. We also give RM1,000 one-off to students who are accepted into public universities and RM200 for every baby born in Penang. To help the people cope with the high cost of bringing up children, we also give RM100 to every student entering Standard 1 and 4 and Form 1 and 4.
Besides hand-outs to target groups, we have also established the CAT Dialysis Centre in Balik Pulau that provides subsidised dialysis treatment. In addition to that, we also provide free buses for in the inner city of George Town as well as for commuters from Seberang Jaya to Bayan Lepas. More significantly, we have also managed to abolish hardcore poverty a year after taking over. Now, we are aiming to eliminate poverty altogether by 2015. If we can do this in Penang, we can do this for the rest of Malaysia.
3 Core Voter Groups To Win The 13th General Elections.
To do what we have done in the states for the rest of Malaysia, we must convince the people to place their faith and trust once again on the DAP and Pakatan Rakyat. Three groups of voters will decide the next general elections – namely phantom voters, East Malaysian voters and the youth. If we do not deal with phantom voters by ensuring clean elections, we will have lost even before we contest.
For Sabah and Sarawak we can not win only 2 out of 56 parliamentary seats as in 2008 elections. This is too big a handicap to give to BN. We need to win at least 1/3 or 18 parliamentary seats. DAP can help by winning a bulk of the 18 seats. As we are stronger in Sarawak than Sabah, Sarawak DAP shall be the fire engine room towards Putrajaya for the next general elections. Even though Johor is one of the front-line states, Sarawak can make Ubah Malaysia happen.
Sarawak DAP has accepted this challenge thrown by me to lead the charge as the Putrajaya fire engine room from East Malaysia. Sarawak DAP Chairman Sdr Wong Ho Leng will present a special report on how to help PR achieve winning 18 seats at the next general elections.
According to official statistics, 72% or three quarters of Malaysians are below the age of 40. Coupled with the fact that there will be a record number of first-time voters in the coming General Election, estimated to be about 2 million, we must appeal to the youth who make up the bulk of the two million new voters.
We must also empower women. PR offers women a vision of respecting their dignity and worth unlike that of Sharizat who will roll up her sleeves to defend her family company in the cows and condos scandal but not the Penan women who were raped.
BUILDING INSTITUTIONS TO PROTECT THE PEOPLE
We offer the Malaysian Dream. The Malaysian Dream of a country that is truly Malaysian, where we can share in our country’s wealth, enjoy equal opportunities to prosper, be rewarded for hard work, and where economic prosperity and human dignity is assured. In this Malaysian dream, we must build the following 5 institutions.
One, we are Malaysian First. This is the substantial dispute between DAP and the racist BN. Despite that the BN-controlled media continues to paint us as racists. Recently, I won a libel suit against UMNO’s official mouthpiece, Utusan Malaysia for RM200,000 after they lied that I am anti-Malay. We must fight lies with facts and let our record prove that we treat every Malaysian whether Chinese, Indian Malays, Kadazans and Ibans as brothers and sisters.
Two, Malaysians deserve to enjoy basic human rights and a civil society. We support the Federal Constitution where Islam is the religion of the Federation and the special position of the Malays as well as freedom of religious worship and protecting the legitimate rights of the non-Malays. In Penang we increased the allocation for Islamic affairs from RM12.5 million under BN to RM 63 million and established the EXCO portfolio of non-Islamic affairs.
Three, there must be equality of opportunity for all where what you know is more important than who you know. We fervently believe that every Malaysian is competent and that the colour of your skin does not make one inferior or incapable.
Four, there must be rule of law where institutions and not leaders protect the people. Five, we must build integrity and intelligent city communities towards a high-income and knowledge-based economy.
In building these institutions we must be free from fear. Thomas Jefferson once said, that when the people fear the government, there is tyranny. When the government fears the people, there is liberty. A government must show our respect for the people by trusting and having faith in their wisdom and intelligence.
Conclusion
Saudara-saudari sekalian,
Before I conclude I would like to explain the necessity to amend the party constitution by extending another 6 months to enable us to hold our Party National Congress in December instead of August this year. The Selangor Menteri Besar has reaffirmed his commitment to hold Selangor state elections after June or July this year.
It is our duty and priority to focus on retaining and winning Selangor for PR. As this amendment would mean only a difference of four months, the CEC has unanimously proposed adopted this proposal to hold the Party National Congress in December 2012 so that the party will not be distracted from fighting the battle in Selangor that PR can not afford to lose.
I would also wish reassert our party’s firm commitment and solidarity with Dato’ Seri Anwar Ibrahim as leader of Pakatan Rakyat and Opposition Leader. We stand behind him as our alternative Prime Minister and whatever the outcome of his trial tomorrow, we will continue to support him. The focus is not about Anwar Ibrahim but about how to win the next general elections. We wish him good luck tomorrow and may he dream the Malaysian dream with us.
Four years ago, we were entrusted with an opportunity to prove that we can institute change. We have shown that with a clear agenda of economic solidarity and democracy, we can make a difference. Now, we seek to bring this agenda to the national level.
Our party has persevered for 46 years for this very moment. Let us now stand together, united in diversity and committed to our ideals. In that respect, it is imperative that we focus not only on strengthening our organization, aggressive fund-raising to fulfill electoral targets and comprehensive dissemination of information, but also forge an unbreakable bond of party unity.
For the past 46 years DAP have chosen a most difficult path to make our dream a free, just and democratic Malaysia come true. The sacrifices of our leaders are consistent with our character and courage as a party. We thank those leaders who have paid the price.
We guarantee Malaysians one path we shall never choose, and that is the path of selling out or submission to BN. In our quest for the Malaysian dream we do not seek the victory of might but the vindication of right.
Let us dare to dream the Malaysian Dream!
LIM GUAN ENG
—BM Translation —-
Ucapan Pembukaan Setiausaha Agung DAP Lim Guan Eng di Persidangan Kebangsaan DAP di Shah Alam, Selangor, pada 8 Januari 2012.
Impian Bangsa Malaysia Untuk Perubahan, Kesederhanaan dan Harapan
Selepas hampir empat tahun sejak gelombang tsunami politik pada 8 Mac 2008, kita kini berada di ambang Pilihan Raya Umum yang bakal menjadi pilihan raya yang paling penting dalam sejarah Malaysia.
Untuk kali pertama, kita akan bertanding sebagai sebahagian daripada Pakatan Rakyat. Untuk kali pertama, kita akan bertanding bukan untuk sekadar menafikan majoriti dua pertiga Barisan Nasional tetapi untuk meraih kuasa daripada mereka. Untuk kali pertama, rakyat Malaysia akan mempunyai pilihan alternatif yang bersatu padu, berdaya maju dan terbukti.
Empat tahun lalu, rakyat Malaysia telah mengamanahkan satu peluang yang besar kepada kita. Pakatan Rakyat telah berjaya menguasai lima negeri, dan di Pulau Pinang, Selangor dan Perak, DAP telah diberi amanah untuk mentadbir sebagai rakan dalam kerajaan. Namun begitu, Perak telah kehilangan akibat kudeta atau rampasan kuasa yang tidak bermoral oleh Barisan Nasional pada tahun 2009.
BN telah mengalami kekalahan bersejarah kerana mereka merupakan ejen rasuah, penyalahgunaan kuasa, kronisme dan ekstremisme. BN sudah ketandusan idea dan ideal. BN tidak pernah bertaubat atas janji-janji kosongnya tetapi sebaliknya menjadi lebih sombong dan takbur. Rakyat telah memilih DAP dan PR kerana kita dilihat sebagai ejen perubahan, kesederhanaan dan harapan. Lebih pentingnya, kita juga bersih.
DAP dan PR sudah pun menunaikan harapan rakyat dalam menjadi ejen perubahan, kesederhanaan dan harapan. Walaupun kurang berpengalaman, kita telah menunjukkan bahawa kita boleh mentadbir dengan jauh lebih baik berbanding dengan BN. Sama ada di Pulau Pinang atau Selangor, DAP dan PR telah menujukkan prestasi yang lebih baik dalam tempoh 4 tahun ini berbanding dengan 51 tahun pemerintahan BN. Kita telah menjadikan negeri-negeri PR lebih bersih, hijau dan selamat, dan kita akan menjadikan Malaysia lebih bersih, hijau dan selamat.
Kita harus memenuhi aspirasi rakyat Malaysia, terutamanya aspirasi anak muda yang menginginkan perubahan daripada sistem yang sudah rosak dek rasuah dan undang-undang yang menindas hak asasi manusia. Rakyat Malaysia menginginkan kepimpinan yang berintegriti, kerajaan yang demokratik dan berjiwa rakyat dan yang mendengar rakyat, bekerja untuk rakyat dan memberi harapan kepada rakyat.
Kita telah berjaya dengan mengamalkan kesederhanaan dan menolak ekstremisme, mengamalkan persaudaraan dan bukan kebencian, menghormati satu sama lain sebagai rakyat Malaysia terdahulu dan Melayu, Cina, India, Kadazan dan Iban kemudian. Kesederhanaan bermakna keadilan, kebebasan dan kebenaran. Kesederhanaan adalah jalan ke arah kejayaan untuk merealisasikan Impian Bangsa Malaysia untuk sebuah negara yang bersih dan maju dan yang boleh dinikmati semua.
Dalam membersihkan Malaysia, kita mesti elak daripada mengulangi kesilapan-kesilapan BN. Aset DAP yang paling bernilai merupakan integriti dan daya kita untuk menolak rasuah. Oleh sebab itu, DAP akan mengambil tindakan ke atas mana-mana ahli yang terlibat dalam tindakan-tindakan haram atau rasuah. Kita mencadangkan 6 langkah integriti:
Pertama, parti-parti politik harus diharamkan daripada melibatkan diri dalam perniagaan, yang lazimnya membawa kepada konflik kepentingan. Bagaimana politik boleh bercampur dengan perniagaan, apabila politik itu bertujuan untuk menjaga kepentingan awam manakala tujuan perniagaan adalah untuk keuntungan peribadi? Contoh parti politik yang telah menjadi kaya melalui perniagaan boleh dilihat dalam kes MCA yang sekarang berupaya untuk memberi wang kepada ahli-ahlinya setiap tahun.
Kedua, pengharaman percampuran politik dengan perniagaan harus diikuti dengan kewujudan sistem tender terbuka untuk menghentikan kapitalisme kroni. Sistem tender terbuka akan memastikan kontrak yang tidak adil di mana Penjana Elektrik Bebas (IPP) dan syarikat-syarikat pengendali tol tidak akan mendapat keuntungan luarbiasa sebanyak berpuluhan ribu bilion ringgit sementara 27 juta rakyat dibebankan.
Rakyat Malaysia sudah pun kehilangan “satu dekad yang telah hancur dek korupsi”, di mana wang haram (termasuk wang rasuah) sebanyak RM1,077 bilion telah dibawa keluar dari negara kita dalam tempoh 10 tahun dari 2000 hingga 2009, mengikut unjuran laporan badan pemerhati kewangan Washington Global Financial Integrity (GFI). Skandal RM250 juta ““lembu dan kondo” baru-baru ini di mana wang pinjaman untuk projek penternakan lembu yang telah diberikan kepada syarikat kepunyaan keluarga Menteri Pembangunan Wanita, Keluarga dan Masyarakat Datuk Seri Shahrizat Abdul Jalil dua tahun sebelum perjanjian ditandatangani, telah digunakan untuk pembelian kondominium mewah, menjadi bukti bahawa BN tidak akan berubah.
Tidak hairanlah mengapa laporan terbaru Indeks Persepsi Rasuah (CPI) 2011 badan pemerhati rasuah Transparency International (TI) telah menunjukkan bahawa Malaysia telah jatuh kepada tangga ke-60 daripada 183 negara, berbanding tangga ke-37 pada tahun 2003 apabila Tun Abdullah Ahmad Badawi mengambil alih pucuk pimpinan negara sebagai Perdana Menteri. Sebaliknya di Pulau Pinang, kita telah dipuji oleh TI kerana mengamalkan sistem tender terbuka.
Ketiga, Akta Maklumat Bebas untuk memastikan ketelusan dan juga pendedahan umum kontrak-kontrak kerajaan.
Keempat, semua penjawat awam yang memegang amanah awam hendaklah mengisytiharkan harta mereka.
Kelima, 125 cadangan oleh Suruhanjaya DiRaja Penambahbaikan Perjalanan dan Pengurusan PDRM 2005 hendaklah dilaksanakan tanpa apa-apa syarat, terutama sekali penubuhan Suruhanjaya Bebas Aduan dan Salah Laku Polis (IPCMC). IPCMC ini bertujuan untuk mengurangkan rasuah dan penyalahgunaan kuasa polis. Kegagalan untuk menubuhkan IPCMC hanya menunjukkan ketidak sanggupan Kerajaan BN untuk menangani persepsi negatif awam tentang polis.
Terakhir, Suruhanjaya Pilihan Raya (SPR) hendaklah dihukum untuk kegagalannya untuk bertindak atau menuntut tindakan daripada pihak berkuasa ke atas rasuah pilihan raya, terutama sekali kegagalannya untuk mematuhi Akta Kesalahan Pilihan Raya 1954 yang mengenakan had perbelanjaan pilihan raya sebanyak RM200,000 untuk kawasan parlimen dan RM100,000 untuk kawasan dewan undangan negeri.
Untuk Merealisasikan Impian Bangsa Malaysia Untuk Negara Maju Kita Wajib Menolak “Negara Polis” Dan Memilih “Negara Berpolisi” Yang Memberi Tumpuan Kepada Peningkatan Mutu Hidup Dan Pengurangan Kos Sara Hidup Rakyat.
Untuk merealisasikan Impian Bangsa Malaysia untuk sebuah negara yang maju, kita wajib menolak “negara polis” dan memilih “negara berpolisi” yang memberi tumpuan kepada peningkatan mutu hidup dan pengurangan kos sara hidup rakyat. Polisi-polisi haruslah membawa manfaat kepada rakyat dan bukan menjadikan Malaysia sebuah negara polis.
Kenapa BN harus menghabiskan begitu banyak masa dan usaha untuk mewajarkan kenapa perhimpunan Bersih patut diharamakan, perhimpunan aman tidak boleh dibenarkan berdekatan dengan stesen minyak, tempat beribadat atau tempat umum, yang pada hakikatnya mengharamkan perhimpunan aman? Tidakkah lebih baik masa dan usaha itu digunakan untuk menguruskan mutu hidup yang makin merosot dan kos sara hidup yang makin melambung?
Harga daging, sayur-sayuran dan ikan telah naik dalam tempoh satu tahun yang lalu. Susu bayi juga telah naik sebanyak 50%. Komoditi-komoditi asas lain telah naik seperti berikut:
1. Gula: RM1.45/kg (Jan 2010) kepada RM2.30 (Mei 2011) – 58% dalam 18 bulan.
2. Telur: Greg B RM9/30biji (Sep 2010) kepada RM10/30biji (sekarang).
3. Tarif Elektrik: kenaikan purata 7.12% pada bulan Jun 2011.
4. Teh Tarik dan Kopi Susu: Kenaikan RM0.10 hingga RM0.20 (9.1% hingga 18.2%).
5. Roti Gardenia: Kenaikan 5-14% (2011.
6. Cukai Perkhidmatan: Kenaikan 1% (cukai tambahan RM720 juta untuk Kerajaan Persekutuan).
7. Bawang: Kenaikan 17% (Dis 2010).
8. Milo: Kenaikan 5% pada suku pertama 2011, 4% pada setengah tahun kedua 2011.
9. Nescafe: Kenaikan 6% pada setengah tahun kedua 2011, di mana harga sudah >RM20/300gm
10. Semua makanan kegemaran ramai seperti roti canai, char koay teow dan nasi kandar makin kecil bahagiannya walaupun harga tetap sama.
Apabila Kerajaan Negeri Pulau Pinang melaksanakan program Anak Emas dengan memberi RM200 kepada setiap anak Pulau Pinang yang baru lahir bermula 1.1.2011, ibu bapa memberitahu saya bahawa RM200 hanya boleh membeli susu selama 3 bulan berbanding dengan 5 bulan pada tahun 2010. Ini hasil daripada kadar inflasi yang telah meningkat 3.2% untuk tempoh Jan-Nov 2011 berbanding dengan 2010. Kadar inflasi hanya telah meningkat sebanyak 0.6% pada tahun 2009 dan 1.7% pada tahun 2010. Pada bulan November 2011, harga makanan telah meningkat 4.7%, pengangkutan 4.6%, restoran dan hotel 5.8%, alkohol dan tembakau 5%.
Inflasi yang meningkat merupakan masalah serius kerana tahap hutang isi rumah yang tinggi. 60 peratus golongan bawahan dalam masyarakat kita mempunyai pendapatan isi rumah kurang daripada RM3,000 sebulan manakala 40 peratus yang terbawah terpaksa hidup dengan kurang daripada RM1,500 sebulan. Yang lebih merunsingkan, Laporan Tahunan Bank Negara 2010 telah mendedahkan bahawa hutang isi rumah Malaysia pada akhir 2010 berada di tahap RM581 bilion atau pun 76 peratus daripada Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK), lantas “menobatkan” Malaysia sebagai negara dengan hutang isi rumah yang tertinggi di Asia selepas Korea Selatan.
Tambahan pula, nisbah bayaran hutang isi rumah Malaysia berada di tahap 47.8 peratus pada tahun 2010, atau dalam erti kata lain, setengah daripada pendapatan isi rumah digunakan untuk pembayaran hutang. Biasanya, institusi kewangan tidak akan memberi pinjaman jika jumlah bayaran hutang melebihi satu pertiga pendapatan. Dengan kata lain, Malaysia kian menjadi negara penghutang.
Rakyat Malaysia seolah-olah terperangkap dengan kadar kenaikan pendapatan yang terbantut selama 10 tahun yang lepas. Ini telah mengakibatkan jurang pendapatan yang luas di mana jumlah pendapatan 40 peratus golongan bahawan masyarakat kita hanya merangkumi 14.3 peratus daripada jumlah pendapatan negara manakala golongan 20 peratus atasan pula mengaut 50 peratus daripada jumlah pendapatan.
Lebih teruk lagi, hutang persekutuan sudah mencecah RM456 bilion pada akhir tahun lepas, sementara nisbah hutang-kepada-KDNK pula sudah hampir menyentuh siling hutang negara iaitu 55%. Sebaliknya, di Pulau Pinang kita telah mengurangkan hutang sebanyak 95% ataupun RM600 juta daripada RM630 juta pada 8.3.2008 kepada RM30 juta pada akhir Oktober 2011. Ini merupakan pengurangan hutang yang paling ketara dalam sejarah mana-mana negeri Malaysia.
Oleh itu, sudah tiba masanya untuk memperkenalkan konsep “solidariti ekonomi”. Konsep ini bermaksud solidariti antara yang kaya dengan yang miskin, antara bandar dengan luar bandar, antara yang kuat dengan yang lemah. Hasrat yang ingin dicapai adalah satu masyarakat yang memperkasakan rakyatnya, terutama sekali 60 peratus golongan bawahan yang memerlukan pertolongan.
Lebih daripada itu, kita harus memastikan solidariti ekonomi akan dicapai melalui:
1. Pelaksanaan gaji minima.
2. Menghubungkan terus kadar kenaikan gaji minima dengan kadar inflasi.
3. Memupuk penyertaan tenaga kerja wanita.
4. Mengurangkan kebergantungan kepada buruh asing.
5. Melonjakkan ekonomi melalui teknologi dan automasi.
6. Membanteras korupsi, rasuah dan ketirisan melalui pentadbiran berteraskan prinsip CAT (Cekap, Akauntabel, Telus).
7. Meluhurkan undang-undang; dan
8. Mempertahankan hak-hak sah pekerja.
Kita juga harus menangani kelemahan-kelemahan dalam sistem sedia ada seperti rasuah, kapitalisme kroni dan monopoli. Sebagaimana keadaannya sekarang, Malaysia merupakan satu-satunya negara pengeluar beras yang telah menswastakan pengeluaran beras, dan lebih teruk lagi telah mewujudkan monopoli di bawah hanya satu syarikat kapitalis kroni. Ekoran daripada itu, Thailand dan Indonesia merupakan negara mampu diri manakala kita bergantung kepada beras import untuk satu petiga penggunaan kita. Dan akibat monopoli beras yang wujud, kita terpaksa membayar lebih untuk beras import berbanding dengan Singapura.
Satu lagi contoh kapitalisme kroni adalah subsidi gas sebanyak RM20 bilion yang diberi kepada syarikat-syarikat Penjana Tenaga Elektrik Bebas (IPP) dan juga konsesi tol lebuhraya yang berat sebelah dan membenarkan pengendali tol untuk meningkatkan kadar tol secara berkala sepanjang tempoh konsesi yang panjang, walaupun kebanyakan daripada mereka sudah pun mengaut keuntungan yang jauh melebihi pelaburan asal.
Setakat 31.12.2010, pengendali tol bagi Lebuhraya Utara-Selatan (NSE) telah membelanjakan RM5,945 juta untuk pembinaan NSE tetapi sudah menerima RM24,266 juta dalam kutipan tol dan pampasan kerajaan. Dalam kata lain, pengendali tol NSE telah mencatatkan keuntungan sebanyak RM18,321 juta setakat 31.12.2010 melebihi pelaburan asalnya.
Adakah masih perlu pengendali tol NSE untuk meneruskan kutipan tol daripada rakyat, apatah lagi menaikkan kadar tol? Sepatutnya, untuk kepentingan rakyat, kutipan tol NSE harus dihentikan serta merta kerana pulangannya sudah pun 3 kali ganda melebihi pelaburan asal. Ceritanya sama untuk Jambatan Pulau Pinang yang telah mengutip RM1,859 juta berbanding pelaburan asal RM944 juta, iaitu keuntungan sebanyak RM924 juta.
Sudah tiba masanya kita menggantikan ekonomi kapitalisme kroni dengan “Ekonomi Berjiwa Rakyat” yang akan menumpu kepada peningkatan pendapatan boleh guna dan meningkatkan perkara-perkara asas seperti kemahiran, teknologi dan produktiviti.
Kemakmuran Ekonomi
Lebih 40 tahun dahulu, Malaysia dianggap sebagai negara yang kaya, apatah lagi dengan limpah kurnia dalam bentuk sumber-sumber asli. Pada masa itu, KDNK per kapita kita adalah USD350 sementara Korea Selatan hanya di tahap USD130. Hari ini, KDNK per kapita Korea Selatan sudah mencecah USD20,000 manakala kita jauh ketinggalan di tahap USD7,000. 40 tahun dahulu, rakyat Malaysia tiga kali ganda lebih kaya daripada rakyat Korea Selatan. Hari ini, mereka tiga kali ganda lebih kaya daripada kita.
Ini telah berlaku kerana modal insan kita tidak dihargai dan digunakan dengan maksima, kebebasan peluang tidak digalakkan dan suatu sistem telah diwujudkan di mana ganjaran diberi berdasarkan kenalan dan bukan pengetahuan. Daya usaha dan kecemerlangan telah digantikan oleh pengaruh politik.
Justeru, kita harus membina semula ekonomi kita untuk mencapai kemakmuran berdasarkan inovasi dan keupayaan untuk membentuk dan menyesuaikan diri dengan ekosistem yang baru dan relevan. Sebagai contoh, kita sekarang hidup dalam zaman internet. Untuk mencapai kemakmuran ekonomi, kita haruslah membina industri-industri yang berkaitan dengan internet dan juga kemahiran yang relevan kepada industri-industri ini.
Kita harus juga memupuk generasi usahawan yang disemai dengan semangat dan kepakaran. Namun begitu, keusahawanan mestilah dipacu oleh inovasi, kreativiti dan dorongan sektor swasta. Di sini, kita percaya bahawa tugas kerajaan adalah untuk mengurangkan penglibatan dalam sektor perniagaan. Cukup sekadar menyemai benih asas, perkembangan seterusnya haruslah diambil alih oleh sektor swasta.
Peranan kerajaan dalam merangsangkan kemakmuran ekonomi adalah untuk melabur dalam masa depan dengan tumpuan khas kepada dasar-dasar sosial seperti penyediaan prasarana awam, perumahan, pendidikan, pengangkutan awam dan perubatan.
Sebagai contoh, pengangkutan awam yang lebih efisyen akan mengurangkan keperluan untuk membeli kereta dan dengan itu wang pinjaman kereta itu akan menjadi tambahan kepada pendapatan boleh guna. Hasilnya serupa jika kerajaan memainkan peranan yang positif dalam penyediaan perumahan mampu milik, subsidi pendidikan dan juga dalam perubatan.
Di Pulau Pinang, kita telah memulakan program-program sosial yang telah mengurangkan beban rakyat. Kita memberi RM100 setahun kepada warga emas, OKU dan ibu tunggal, serta bayaran “one-off” RM1,000 kepada waris apabila mereka meninggal dunia. Kita juga memberi RM1,000 kepada pelajar yang melanjutkan pengajian di universiti awam tempatan. Tambahan pula, kita juga memberi RM200 untuk setiap bayi baru lahir di Pulau Pinang. Bagi membantu rakyat untuk menampung kos menyara anak, kita juga memberi RM100 kepada pelajar-pelajar yang memasuki Tahun 1 dan 4 serta Tingkatan 1 dan 4.
Selain daripada bantuan kewangan kepada golongan-golongan tertentu, kita juga telah menubuhkan Pusat Dialisis CAT di Balik Pulau yang memberi rawatan dialisis yang disubsidi. Tambahan pula, kita juga menyediakan perkhidmatan bas percuma di dalam kota George Town serta untuk pekerja-pekerja yang berulang-alik dari Seberang Jaya ke Bayan Lepas. Lebih signifikannya, kita juga telah membasmi kemiskinan tegar setahun selepas mengambil alih pucuk pimpinan. Sekarang, kita berhasrat untuk membasmi kemiskinan menjelang 2015. Jika kita dapat melakukannya di Pulau Pinang, kita juga boleh melakukannya untuk seluruh Malaysia.
Tiga Kumpulan Pengundi Yang Harus Dimenangi Dalam PRU13
Untuk membawa kejayaan kita di negeri-negeri PR kepada seluruh Malaysia, kita harus meyakinkan rakyat untuk menaruh kepercayaan sekali lagi kepada DAP dan Pakatan Rakyat.
Tiga kumpulan pengundi akan menjadi penentu dalam pilihan raya yang akan datang – pengundi hantu, pengundi Malaysia Timur dan pengundi muda. Sekiranya kita tidak menangani isu pengundi hantu dan memastikan pilihan raya yang bersih, kita akan kalah sebelum kita bermula.
Untuk Sabah dan Sarawak, kita tidak boleh hanya memenangi 2 daripada 56 kerusi Parlimen seperti dalam pilihan raya 2008. Ini merupakan handikap yang terlalu besar kepada BN. Kita harus menang sekurang-kurangnya 1/3 atau 18 kerusi Parlimen. DAP boleh membantu dengan memenangi sebahagian besar daripada 18 kerusi itu. Oleh kerana kita lebih kuat di Sarawak berbanding Sabah, DAP Sarawak akan menjadi pemangkin kepada usaha untuk mencapai Putrajaya dalam PRU akan datang. Walaupun Johor adalah negeri barisan hadapan, Sarawak boleh menjadikan Ubah itu satu realiti.
DAP Sarawak sudah pun menerima cabaran yang dilontarkan saya untuk menerajui kempen di Malaysia Timur. Pengerusi DAP Sarawak Sdr Wong Ho Leng akan membentangkan laporan khas untuk membantu PR mencapai 18 kerusi dalam PRU yang akan datang.
Mengikut statistik, 72% ataupun hampir satu perempat daripada semua rakyat Malaysia berada di bawah umur 40 tahun. Ditambah pula dengan hakikat bahawa jumlah pengundi baru yang dijangkakan untuk PRU ke-13 akan mencecah 2 juta orang – jumlah yang paling besar dalam sejarah. Kita harus memenangi hati pengundi muda yang merupakan sebahagian besar 2 juta pengundi baru itu.
Kita harus juga memperkasakan wanita. PR memberi wawasan kepada wanita dengan menghormati maruah mereka, tidak seperti Shahrizat yang menggulung lengan bajunya untuk mempertahankan syarikat keluarganya dalam skandal “lembu dan kondo” tetapi tidak membuat apa-apa untuk pencabulan wanita Penan.
Membina Institusi Untuk Melindungi Rakyat
Kita menawarkan Impian Bangsa Malaysia. Impian Bangsa Malaysia adalah sebuah negara yang bersifat kemalaysiaan, di mana kita boleh berkongsi kekayaan negara, di mana terdapat peluang saksama untuk mencapai kemakmuran, di mana ganjaran diberi untuk mereka yang bekerja keras, dan di mana kemakmuran ekonomi dan martabat diri adalah dijamin. Untuk mencapai impian ini, kita harus membina 5 institusi berikut.
Pertama, kita mesti Utamakan Rakyat Malaysia. Ini adalah pertikaian besar antara DAP dan BN yang rasis. Media yang dikawal BN terus menggambarkan DAP sebagai rasis. Namun begitu, saya telah memenangi saman fitnah ke atas lidah rasmi UMNO iaitu Utusan Malaysia. Mereka telah diarahkan untuk membayar saya RM200,000 selepas mereka memfitnahkan saya sebagai anti-Melayu. Kita harus melawan fitnah dengan fakta dan rekod prestasi kita akan menunjukkan bahawa kita melayan setiap rakyat Malaysia, sama ada India, Cina, Melayu, Kadazan atau Iban sebagai adik beradik.
Kedua, Rakyat Malaysia layak untuk menikmati hak asasi dan masyarakat madani. Kita menyokong Perlembagaan Persekutuan yang menetapkan Islam sebagai agama Persekutuan dan juga kedudukan istimewa Melayu dan Bumiputera, di samping kebebasan beragama dan hak-hak masyarakat lain. Di Pulau Pinang, kita telah meningkatkan peruntukan hal-ehwal Agama Islam daripada RM12.5 juta pada zaman BN kepada RM63 juta dan juga mewujudkan portfolio hal-ehwal agama bukan Islam dalam Majlis Mesyuarat Kerajaan.
Ketiga, haruslah ada peluang saksama untuk semua di mana pengetahuan adalah lebih penting daripada kenalan. Kita percaya bahawa setiap rakyat Malaysia berupaya dan berdaya maju dan warna kulit tidak mentukan keupayaan.
Keempat, undang-undang harus diluhurkan di mana rakyat akan dijaga oleh institusi dan bukan pemimpin.
Kelima, kita harus membina integriti dan masyarakat bandar yang pintar untuk mencapai ekonomi berpendapatan tinggi dan ekonomi berdasarkan pengetahuan.
Dalam membina institusi, kita haruslah bebas daripada ketakutan. Thomas Jefferson pernah berkata bahawa apabila rakyat takut kepada kerajaan, itu dipanggil kezaliman; Apabila Kerajaan takut kepada rakyat, itu dipanggil kebebasan. Kerajaan haruslah menghormati rakyat dengan memberi kepercayaan dan menaruh harapan ke atas kebijakan dan kepintaran mereka.
Kesimpulan
Sebelum saya mengakhir saya ingin menjelaskan keperluan untuk meminda perlembagaan parti untuk melanjutkan pemilihan parti selama 6 bulan untuk membolehkan Kongres Kebangsaan Parti diadakan di bulan Disember dan bukan Ogos tahun ini.
Menteri Besar Selangor telah pun mengulangi komitmennya untuk mengadakan Pilihan Raya Negeri Selangor selepas Jun atau Julai tahun ini. Adalah menjadi tanggungjawab dan keutamaan bagi kita untuk mengekalkan dan memenangi Selangor untuk PR. Oleh kerana pindaan ini bermakna hanya perbezaan 4 bulan, Jawatankuasa Tertinggi Pusat telah sebulat suara menerima cadangan untuk mengadakan Kongres Kebangsaan Parti pada bulan Disember 2012 supaya kita tidak akan kehilangan fokus untuk mengekalkan Selangor.
Saya ingin juga menegaskan sekali lagi komitmen dan semangat kesetiakawanan parti kita dengan Dato’ Seri Anwar Ibrahim sebagai Ketua Pakatan Rakyat dan Ketua Pembangkang. Kita berdiri teguh di belakangnya sebagai Perdana Menteri alternatif dan walaubagaimanapun keputusan perbicaraan esok, kita akan terus menyokongnya. Tumpuan harus diberi bukan kepada Anwar Ibrahim tetapi kepada Pilihan Raya Umum yang akan datang. Kita harapkan beliau berjaya esok dan semoga beliau dapat mengecapi Impian Bangsa Malaysia bersama kita.
Empat tahun dahulu, kita telah diamanahkan dengan peluang untuk membuktikan daya kita untuk melaksanakan perubahan. Dalam tempoh masa itu, kita telah menunjukkan kebolehan kita. Kita telah menunjukkan bahawa melalui agenda solidariti ekonomi dan pendemokrasian, kita boleh membawa perubahan yang ketara. Kini, kita ingin membawa agenda ini ke peringkat kebangsaan.
Parti kita telah tabah menunggu 46 tahun untuk saat ini. Marilah kita berdiri bersama, bersatu dalam kepelbagaian dan komited kepada cita-cita bersama. Sehubungan dengan itu, parti kita harus memberi tumpuan bukan sahaja kepada pengukuhan organisasi, penjanaan dana yang agresif untuk memenuhi sasaran pilihan raya dan penyebaran maklumat yang komprehensif, tetapi kita juga harus mengeratkan hubungan perpaduan dalam parti.
Selama 46 tahun yang lalu, DAP telah memilih jalan yang penuh keperitan untuk merealisasikan impian kita untuk negara Malaysia yang bebas, adil dan demokratik. Pengorbanan pemimpin-pemimpin kita adalah konsisten dengan ciri-ciri keberanian kita sebagai parti. Kita berterima kasih kepada pemimpin-pemimpin yang terpaksa mengorban banyak.
Kita memberi jaminan kepada rakyat Malaysia bahawa kita tidak akan sekali-kali menjual martabat kita kepada BN. Dalam usaha untuk merealisasikan Impian Bangsa Malaysia kita tidak mahukan kemenangan berdasarkan kekuatan tetapi kemenangan berdasarkan kebenaran.
Marilah kita mengecapi Impian Bangsa Malaysia!
—- Mandarin Translation —
民主行动党秘书长林冠英于2012年1月8日假雪州莎亚南举行民主行动党全国党员代表会议上致开幕词：
马来西亚人之梦：改变、中庸和希望
经历了2008年308政治海啸后的4年 ，我们现在又来到接近大选的时候，而这场大选相信会是马来西亚历史上最关键的一场大选。
这是第一次，我们将会以民联成员党的身分竞选。第一次，我们不只为了否决国阵三分之二而竞选，而是为了改朝换代。第一次，马来西亚人民拥有另一个团结、可靠的选择。
四年前，我们被赋予重任。我们取得空前的成绩，民联执政五州，行动党在槟城、雪兰莪及霹雳成为执政伙伴。霹雳州在2009年遭国阵以不道德的手段夺权。
国阵受到了历史上的一次重创，因为国阵已经成为贪污、滥权、朋党及极端主义的的代名词。国阵已经黔驴技穷。他们不但没有悔改，反而越来越狂妄。人民选择的行动党和民联，因为我们代表了改变、中庸及希望，最重要的是我们廉洁。
民主行动党和民联满足人民的期望，我们代表改变、中庸及希望。尽管我们缺乏经验，但是我们通过实践证明我们比国阵做得更好。无论是在槟城还是雪州，行动党和民联都比国阵过去51年做得更好。我们让民联州属更加绿意、清洁和安全，我们也要让马来西亚更加绿意、清洁和安全。
我们必须满足马来西亚人民的愿望，特别是年轻人的愿望，改变贪腐的制度及压迫人权的法律。马来西亚人民要的是廉洁的领袖、民主民本政府，听人民的话、做人民的工及给希望人民的政府。
我们成功地实行中庸及拒绝极端主义，倡导伙伴关系而不是仇恨，我们彼此尊重，以马来西亚人自居，其次才是马来人、华人、印度人、卡达山及伊班人。中庸是公义、自由及真相的结合。中庸是我们实现马来西亚人之梦- 打造廉洁及先进国- 的成功之道。
为了让马来西亚更加廉洁，我们绝对不能重蹈国阵的覆辙。行动党最大的资产就是我们的廉正及清誉，因此，我们会惩罚任何涉及不法或贪污勾当的党员领袖。我们推介了六项廉洁措施：
第一， 必须禁止政党从商，避免利益冲突。政商如何得以结为一体？政治是要维护公众利益，而商业则是要追求私人利益和利润。一个政党如何透过经商致富，看看马华，这是最佳例子。马华富裕到可以每年派钱给党员，就是一个政党透过经商致富的绝佳例子。
第二，禁止政商勾结的下一步，就是全面实行公开招标，杜绝朋党主义。公开招标能够确保类似独立发电厂及大道收费站合约等不公平的合约，不会继续牺牲 2千700万人民利益来为朋党制造超常利润。
马来西亚贪污严重及理财不当，根据全球金融廉洁监督机构，在2000年至2009年期间，我国非法外流资金高达1077亿美元。最近爆发的2亿5000万令吉“养牛公寓”丑闻就是两年前在没有签署任何协议的情况下，将金钱发放给妇女、家庭和社区发展事务部长莎丽扎家属所拥有的公司，结果有关金钱被用来购买公寓而不是养牛，从此可以证明国阵不愿改变。
难怪最近的透明国际组织的贪污印象指数，马来西来的排名从2003年首相阿都拉在位期间的第37名，再次下滑到2011年第60名。相反地，槟城因实施公开招标而获透明国际表扬。
第三，为确保透明度，非机密资料需获得资讯自由法的保障。
第四、出任公众利益职位的公职人员需申报财产。
第五、必须无条件地全面实施2005年皇家警察委员会的125项警队改革建议的执行报告，特别是成立“警方投诉及行为不检独立调查委员会” (IPCMC)。这个“警方投诉及行为不检独委会”旨在减少警方滥权及贪污。无法设立“警方投诉及行为不检独委会”只能突显出国阵政府不愿意处理警方在人民心目的负面印象。
最后，选举委员会必须就他们的无能而受到处分。因为他们没有严格根据1954年选举犯罪法令来惩罚或施压采取行动对付有关方面在贿选，特别是无法符 合1954年选举犯罪法令下，限定每个国会选区不得开支超过20万令吉以及州选区不可超过10万令吉的事而受对付。
若要实现马来西亚成为一个先进国的梦想，我们必须拒绝一个“警察国”，支持一个能够提升人民生活水平及减少普通老百姓生活负担的政策国。
若要实现马来西亚成为一个先进国的梦想，我们必须拒绝一个“警察国”，支持能够提升人民生活水平及减少普通老百姓生活负担的政策国。这些政策必须利民惠国，而不是将马来西亚变成一个警察国。
为什么国阵要花那么多时间和精力，来合理化他们禁止709净选盟大集会、禁止和平集会靠近油站、宗教场所及公共场所的做法？为什么不要把时间和精力花在提升生活水平及物价上涨的问题？
肉类、蔬菜及鲜鱼的价格在过去一年不断在涨价。奶粉的价格已经上涨接近50%。其它的商品价格也节节上涨。例如：
1. 白糖 – 每公斤1.45令吉 (2010年1月) 涨至 2.30令吉 (2011年5月) – 18个月内上涨了58%
2. 鸡蛋: B级 每30粒 9令吉 ( 2010年9月) 涨至现在每30粒10令吉
3. 电费 – 在2011年6月平均涨了7.12%
4. 奶茶和咖啡：涨价10仙至20仙 (9.1% 至18.2%)。
5. Gardenia面包 –涨了 5%-14% (2011年)
6. 服务税涨1% – 联邦政府额外征收7亿2000万令吉税收
7. 洋葱- 上涨17% (2010年12月)
8. 美禄价格 -2011年上半年上涨 5% ;2011年下半年上涨 4%
9. Nescafe 价格在2011年下半年上涨了6%，价格已经是每300克20令吉。
10. 大家喜爱的印度煎饼、炒果条、黄姜饭的虽然没起价，可是份量却越来越小。
槟州政府也推行“宝贝计划”，发出200令吉给每一名自2011年1月1日出生的新生儿，一些父母告诉我，200令吉目前只够买三个月的奶粉，2010年可以买五个月。2009年的通膨率0.6%，2010年为1.7%。2011年11月，食品涨价达4.7%、交通4.6%、餐馆及酒店5.8%、酒精及香烟5%。
由于家庭债务高居不下，加剧了通膨的问题。我国收入底层的60%家庭收入每月少於3000令吉，同时，最底层40%的家庭每月收入少於1500令吉。 2010年国家银行报告揭露，截至2010年杪，马来西亚家庭负债为5810亿令吉，即占国内生产总值的76%，我国的家庭债务水平可能仅仅居於南韩之後，居亚洲国家第二位。
马来西亚家庭偿债比率在2010年高达47.8%，意味著每户家庭的收入有近半皆用来还债。按规矩来说，银行不会贷款给要用超过三分之一收入用来偿还债务供期者。换言之，我们正逐步成为负债国。
过去十年来，由于国民收入停滞不前，导致底层40%人口的收入竟然仅占全国总收入的14.3%，与此同时，金字塔顶端的20%人口收入却占50%。
更糟的是，截至去年杪，联邦政府负债已达4560亿令吉，而负债占国内生产总值的比率已经接近国家债务顶端的55%。相反地，我们把槟城的债务从2008年3月8日的6亿3000万令吉减少至2011年10月的3000万令吉，减少了95%。成为马来西来史上债务减少最多的州属。
我们必须寻找新的典范。国阵政府企图透过政府注资与一系列字母缩写计划，如经济转型计划、政府转型计划、国家关键经济领域等等解决经济发展失衡之问题，但不幸的，改变并不显著。
因此，这正是我们引介团结互助之经济此一概念之时候。此谓贫富、城乡、强弱之间的团结互助。我们的终极目标乃建立一个赋权予民的社会，尤其是赋权底层60%真正有需要的人民。目前迫切之事为，我们必须确保经济继续运转，透过以下方式创造团结互助的经济：
1. 实施最低工资。
2. 最低工资依据通膨率调涨。
3. 促进女性劳动力参与。
4. 减少依赖非技术外籍劳工。
5. 往自动化与科技价值产业链发展。
6. 透过能力、问责、透明度的施政方针解决贪污与财务缺漏问题。
7. 遵守法治。
8. 捍卫劳工的合法权利。
与此同时，我们也必须解决因贪污、朋党资本主义与垄断导致现有体制的既成缺陷。如目前状况，马来西亚是唯一个将稻米私营化经营的产米国，更糟的是，此结构为单一朋党资本主义公司垄断而更形巩固。结果，泰国与印尼可以自给自足，而我们却有三分之一的稻米消耗量必须仰赖进口供应。因为垄断，我们甚至比新加坡付出更高的价钱购买进口米。
朋党资本主义的另一例子，即由国能公司与有政治关系之独立发电厂签署的畸形购电合约，结果，因为国能被迫购买不需要的电量，我国拥有异常高的储电。这项加诸在国能身上的额外，负担同时也透过调涨电费转嫁在普通人民身上。
截至2010年12月31日，花费了59亿4500万令吉来兴建南北大道的特许经营公司已经收取了242亿6600万令吉的过路费及政府赔款。换句话说，截至2010年12月31日，南北大道特许营公司已经创下183亿2100万令吉的投资盈余。
南北大道特许经营公司有没有必要继续向公众收取过路费，而且还要提高收路费？按理说，基于公众利益，有关收费必须马上停止，因为有关公司的回酬已经比投资额高出三倍。这与槟城大桥的情况一样，槟城大桥耗资9亿4400万令吉兴建，已经收取了18亿5900万令吉过桥费，盈余达9亿2400万令吉。
朋党经济的一贯模式，即拥有良好政商关系的朋党透过剥削人民快速致富。政府与拥有政治关系之大道收费经营者签署之大道特许经营合约亦是一例，合约允许他们在特许经营期间可以定期提高收费，即便事实上他们的收益已经远超当初投资的金额。
是时候以“人民经济”取代朋党资本主义经济，前者将会专注於提高人民的可支配收入，提升基础技能、科技与生产力。
经济繁荣
四十多年前，马来西亚被视为一个富强的国家，我们近乎拥有所有的天然资源。当时，我们的人均生产总值为350美元，而韩国为130美元。今天，韩国的人均生产总值已经快要达到2万美元，而我们远远地落后于7000美元。四十年前，我国国民平均比韩国人民富有三倍，今天，韩国人民比我国人民富有三倍。
过去四十年发生了什么事？为什么原本比我们经济落后的国家如今已经远远超越我们，而我们却停滞不前？这是因为我们的人才不受重视、人民不享有自由的机会，我们的制度重视“你认识谁”而不是“你知道怎么做？”。政治联系比绩效表现还重要。
因此，我们需要重建我国的经济以达致经济繁荣，这需要革新及才干来打造及适应新的变化。例如：今天是资讯高速公路的年代。如果要进步繁荣，我们必须打造与资讯工艺相关的工业及技能。
我们也需要栽培新一年有活力、有才干的企业家。但是，企业精神必须由革新、创新及私人界来促进。只要打下稳健的基础，让这些商家继续茁壮成长，拿出他们的看家本领。我们也相信，政府的责任就是不做生意。
在促进经济繁荣方面，政府的角色是集中资源在社会方面的角色。政府必须把焦点放在房屋、教育、交通及医疗福利，而一个强稳的政府最终能够改善人民整体的经济福利。例如：良好的公共交通系统可让人民无需把购买汽车当成必需品，也可以让人民省下花在汽车贷款的费用。同理可以用在为何政府需要介入可负担房屋、教育津贴及医疗福利。
在槟城，我们开展了一系列的社会计划，减除人们的负担。我们每年发派100令吉给乐龄人士、体残人士和单亲妈妈，在他们逝世后也发出1000令吉抚恤金给他们的亲属。我们也发出1000令吉补助被本地大学录取的学生，以及200令吉给每名新生儿。为了协助人民应付高昂的养育费，我们也将给每名一年级、四年级、中一及中四学生100令吉。
此外，我们也在槟州浮罗山背津贴CAT洗肾中心。我们也在乔治市提供市内免费川行巴士，以及为人民提供来往威省及峇六拜工业区的免费巴士。我们也在执政一年后消除赤贫。现在我们立志在2015年消除贫穷。如果我们在槟城可以做到这一点，我们也一定能够在马来西亚做在这一点。
在第13届大选我们必须争取的三大关键票源：
为了要在马来西亚其它地区推行我们已经实施的政策，我们必须让人民再次相信行动党和民联。三大票源将会决定来届大选的成绩，它们就是幽灵选民、东马选民及年轻选民。万事俱备，只欠东风。如果我们无法解决幽灵选民的问题，确保干净的选举，我们将会未战先败。
在沙巴和砂拉越，我们不能像2008年选举那样，只赢得56国席中的两席。这是留给国阵的一大缺口，我们需要赢取东马至少三分之一或18个国会议席。行动党在这18个议席方面可以协助赢取部分议席。我们在砂、沙两州越来越壮大，砂州行动党将成为来届大选迈向布城的火车头。虽然柔佛州是其中一个前线州，砂州也能为马来西亚带来改变。
砂州行动党已经接受我的挑战 ，领导这列东马迈向布城的火车头。砂州主席黄和联将会提呈报告，说明他们将如何“过五关、斩18将”，选出18罗汉，在来届大选赢取18个国会议席。
根据官方统计，我国共有72%人口为40岁以下。来届大选，将会有很多第一次投票的选民，预料将有200万新选民。我们必须争取以年轻人占大多数的200万新选民。
我们也必须赋权予妇女。民联为妇女提供一个有尊严、受尊重的愿景，不要像莎丽扎，她必须为家属涉及养牛公寓丑闻而辩护，而不是维护被强奸的比南族妇女。
建立体制保护人民
我们给马来西亚人民一个梦。这马来西亚人之梦，就是一个真正马来西亚人的国家。我们可以共享国家的财富、机会平等、因辛劳而获奖励、经济繁荣和人类尊严获得保障。为了实现马来西亚人之梦，我们必须建立下列五项制度：
其一、我们以大马人优先。这就是行动党和种族主席国阵的最大差别。尽管国阵控制的媒体继续将我们抹黑为种族主义。最近，我刚刚在起诉巫统官方喉舌《马来西亚前锋报》的诽谤官司中胜出，他们诽谤我为反马来人而必须赔偿20万令吉。我们必须力争事实，让我们的政绩证明我们公平对待每一名马来西亚人如兄弟姐妹，不论他们是华人、印度人、马来人、卡达山人及伊班人。
其二、马来西亚人有权享有人权及一个公民社会。我们支持联邦宪法中伊斯兰教为联邦宗教而马来西亚的特别地位、宗教信仰自由及保护非马来人的合法权益。在槟城，我们增加了伊斯兰事务的拨款，从国阵时代的1250万令吉增加至6300万令吉，也创立了掌管回教事务的行政议员职。
其三、必须贯彻机会平等，“你懂得什么？”比“你认识谁？”更重要。我们强烈相信，每一位国民都是能干的，你的肤色不能代表你天生比别人差。
其四、我们必须有法治机构，而不是由领袖来保护人民。
其五、我们必须打造廉正及智能都市社群，迈向高收入及知识型经济体。
此外，我们必须免于恐惧。托马斯杰菲逊说过，让人民害怕政府，那就是暴政。当政府害怕人民，那里才有自由。一个政府必须展现我们尊重人民，相信人民，并对他们的智慧有信心。
总结
在我们总结之前，我想要解释为何有必须修改党章，展延我们的全国代表大会至今年12月，而不是8月。雪州大臣也已经再次确定，雪州将在今年六月或七月之后才进行州议员选举。
我们有责任集中精神、全力以赴为民联保住雪州政权。这次修改党章虽然只有四个月的差别，但是中委已经一致认同提呈这项议程，把党代表大会展延至2012年12月，以致行动党可以集中注意力在雪州，确保民联继续执政雪州。
我要重申，行动党继续认同及支持拿督斯里安华为民联的共同领袖及在野党领袖。无论明天他的官司判决如何，我们将继续支持他为我国的替代首相。这不只是安华个人，而是我们如何赢得下届选举。我们祝他明天好运！
四年前，我们被人民委托来证明我们可以带来改变。我们拿出清晰的经济及民主改革议程， 我们可以带来改变。现在，我们要把这些议程推展到全国各地。
行动党已经坚持了46年。让我们团结一致、求同存异、为理想继续斗争。因此，我们不只应该强化我们的组织、积极筹款及传播讯息，也应该为了党的团结紧密联系起来。
过去46年，行动党已经选择了最困难的道路来实现自由、公正及民主马来西亚的梦想。我党领袖的牺牲与行动党的党格及勇气相一致。我们感谢为此付出代价的领袖。
我们要确保马来西亚人永远不会选择向国阵低头、也不会被国阵收买。在追求马来西亚人之梦的路上，我们不是要强者胜利，反而要伸张正义。
让我们勇于梦想-马来西亚人之梦！
林冠英