Press Statement By DAP Secretary-General Lim Guan Eng In Kuala Lumpur On 18.12.2013.
BN Should Not Lie That Highway Contracts Cannot Be Renegotiated To Stop Toll Rates Hike For Companies That Had Recouped Their Investment Or Construction Cost When BN Has Successfully Renegotiated Such Contracts In 2010 To Forestall Toll Increases In Preparation Of The 2013 General Elections.
Following the electricity tariff hike announced on 2nd December 2013, Malaysians will be slammed with a major hike in toll charges involving 13 highways in 2014. BN justifies the increase in toll charges by arrogantly asking Malaysians to use alternative shoddy toll-free roads instead of admitting to selling out the interests of ordinary Malaysians and small businesses to satisfy the insatiable greed of their cronies.
If Minister in the Prime Minister’s Department Abdul Wahid Omar can urge motorists to choose to use alternative routes if they were unhappy with impending increases in highway toll charges, Malaysians could ask why they were not given the freedom not to choose these toll concessionaires that were granted without open competitive tenders? The double-standards of the BN government recycles itself in being able to afford to pay RM400 million in compensation for not increasing toll charges before the general elections but not being able to afford to pay RM400 million once the elections are over.
Despite signing the contract, the BN government can still escape from the unfair terms by renegotiating a new contract. BN has continued to claim that the scheduled toll hike is done in accordance to the contract and it is the government’s duty to honour the sanctity of the contract terms or to pay huge compensation.
Renegotiating The Toll Contracts Done Before
We should be reminded that barely 3 years ago on 15 October 2010, then first term PM Najib Razak announced a 5-year cap on toll rate for the North-South Expressway and four other associated expressways when tabling the 2011 Budget in the Dewan Rakyat. The BN government then claimed success in renegotiating a new deal with PLUS so that a 5-year freeze on toll increase was put in place.
For this reason, BN should not lie that highway contracts cannot be renegotiated to stop toll rates hike for companies that had recouped their investment or construction cost when BN has successfully renegotiated such contracts in 2010 to forestall toll rates increases in preparation of the 2013 general elections.
Further, beyond 2015 when the moratorium period expired, toll increases will be fixed at a ‘milder’ 5% every 3 years as opposed to the original 10%. PLUS will also waive RM6.2 billion of compensation claims against the government.
The 2010 5-year Moratorium showed us that the federal government could do a lot more by renegotiating a more acceptable deal for rakyat rather than succumbing to the insatiable greed of cronies for excessive profits.
Let us take Lebuhraya Damansara-Puchong (LDP) for example. The road users are paying RM1.60 for each toll and it may increase to RM2.00 or more. The LDP concessionaire holder, LITRAK, made RM127.2 million of net profit on top of RM370.7 million of revenue (The revenue is inclusive of a RM86.5 million compensation paid by the federal government for keeping the toll rate unchanged in 2012) for financial year 2013.
Even without government’s compensation, LITRAK will make at least RM 41 million of net profit. For the past 5 years, LITRAK’s cumulative net profit was close to RM 500 million with RM 1.65 billion of revenue. Year on year, revenue and profits has been growing at about 5% and profit after tax is within the range of 30% – 35%. All this is achieved without any toll hikes.
Don’t use toll roads
It is difficult to believe that Wahid is not aware of the excessive profits enjoyed by BN crony companies when he is a banker. But as a rich banker, perhaps Wahid is not aware for many Malaysians toll roads are their only routs. Whenever it is possible to do so, Malaysians drivers are doing their best to bypass tolled and jammed highways. This has contributed to only further traffic complications along the trunk roads and smaller roads in the housing areas.
We have 27 private tolled expressways nationwide with a total length of about 1500 kilometres, operated by 20 companies. At least one third of these tolled roads concentrated in the Klang Valley. With public transport usage in the urban areas only at 20%, how is that possible for ordinary Malaysians to avoid travelling by cars and pay tolls, no matter how unwillingly? It is only our BN Ministers, chauffeured around in their tinted saloon escorted by convoy, who are disconnected with the everyday suffering of an ordinary Malaysian.
By raising fuel and sugar prices, electricity prices and this will soon be followed by toll hikes, school bus fares, buses and trains tickets prices as well as the 300% increase in assessment charges in Kuala Lumpur, the increase in the yearly Bantuan Rakyat 1Malaysia(BR1M) to RM650 for each family with a monthly household income below RM3,000 has been rendered ineffective and meaningless to help poor income groups. Worse middle-class families who are not qualified to such assistance would be even worse off following the spiralling price hike. Such inflationary effects is a sign of poor mismanagement by the BN government and will only make inclusive economic growth even more elusive.
LIM GUAN ENG
——BM Version —-
Kenyataan Media Setiausaha Agung DAP Lim Guan Eng Di Kuala Lumpur Pada 18.12.2013
BN tidak harus berbohong bahawa perjanjian lebuh raya tidak boleh dirunding semula bagi menghalang kenaikan kadar tol untuk syarikat-syarikat yang telah mendapat balik pelaburan mereka atau kos pembinaan apabila BN telah berjaya merundingkan semula perjanjian tersebut pada tahun 2010 bagi mengelakkan kadar tol meningkat menjelang Pilihan Raya Umum 2013.
Berikutan kenaikan tarif elektrik yang diumumkan pada 2 Disember 2013, rakyat Malaysia akan berdepan dengan kenaikan besar bayaran tol melibatkan 13 lebuh raya pada tahun 2014. BN dengan angkuhnya menjustifikasikan kenaikan bayaran tol dengan menyarakankan rakyat Malaysia menggunakan jalan alternatif bebas tol yang kurang bermutu daripada mengakui telah menggadaikan kepentingan rakyat Malaysia biasa dan peniaga kecil untuk memuaskan ketamakan kroni-kroni mereka.
Jika Menteri di Jabatan Perdana Menteri Abdul Wahid Omar boleh menggesa pemandu untuk memilih menggunakan laluan alternatif jika mereka tidak berpuas hati dengan kenaikan yang akan berlaku dalam bayaran tol lebuh raya, mengapa rakyat Malaysia tidak diberikan kebebasan untuk bertanyakan berhubung pemilihan syarikat konsesi tol yang telah diberikan tanpa tender kompetitif terbuka? Sikap pilih kasih kerajaan BN berulang lagi apabila sebenarnya mereka mampu membayar RM400 juta sebagai pampasan bagi mengelakkan kenaikan bayaran tol sebelum pilihan raya umum tetapi tidak mampu membayar RM400 juta sebaik sahaja pilihan raya berlalu.
Walaupun telah menandatangani perjanjian, kerajaan BN masih dapat melepaskan diri daripada terma tidak adil melalui rundingan semula perjanjian baru. BN terus mendakwa bahawa kenaikan tol yang dijadualkan dilakukan mengikut perjanjian dan menjadi tanggungjawab kerajaan untuk menghormati terma perjanjian atau membayar pampasan yang besar.
Rundingan Semula Perjanjian tol yang Dimeterai Sebelum ini
Perlu diingatkan bahawa hampir 3 tahun yang lalu pada 15 Oktober 2010, pentadbiran tahun pertama Perdana Menteri Najib Razak mengumumkan had 5 tahun kadar tol bagi Lebuhraya Utara-Selatan dan empat lebuh raya lain yang berkaitan ketika membentangkan Bajet 2011 di Dewan Rakyat. Kerajaan BN kemudian mendakwa kejayaan dalam rundingan semula perjanjian baru dengan PLUS untuk pembekuan 5 tahun kenaikan tol.
Atas sebab ini, BN tidak harus berbohong bahawa perjanjian lebuh raya tidak boleh dirundingkan semula bagi menghentikan kenaikan kadar tol untuk syarikat-syarikat yang telah mendapatkan balik pelaburan mereka atau kos pembinaan apabila BN telah berjaya merunding semula perjanjian tersebut pada tahun 2010 untuk mengelakkan kadar tol meningkat menjelang Pilihan Raya Umum 2013.
Selanjutnya, selepas 2015 apabila tempoh moratorium tamat, kenaikan tol akan ditetapkan pada kadar ‘sederhana’ 5% setiap 3 tahun berbanding dengan 10% yang asal. PLUS juga akan mengetepikan tuntutan pampasan RM6.2 bilion terhadap kerajaan. Moratorium 5 tahun pada 2010 menunjukkan Kerajaan Persekutuan boleh melakukan lebih banyak rundingan semula perjanjian yang lebih diterima rakyat dan bukan tunduk kepada ketamakan untuk memperolehi keuntungan kepada kroni-kroni mereka.
Marilah kita mengambil Lebuhraya Damansara-Puchong (LDP) sebagai contoh. Para pengguna jalan raya membayar RM1.60 untuk setiap tol dan ia boleh meningkat kepada RM2.00 atau lebih. Pemegang konsesi LDP, LITRAK, membuat RM127.2 juta keuntungan bersih daripada RM370.7 juta hasil (pendapatan itu termasuk pampasan RM86.5 juta yang dibayar oleh Kerajaan Persekutuan untuk mengekalkan kadar tol agar tidak berubah pada tahun 2012) bagi tahun kewangan 2013.
Walaupun tanpa pampasan kerajaan, LITRAK akan tetap mendapat sekurang-kurangnya RM 41 juta keuntungan bersih. Sejak 5 tahun lalu, keuntungan bersih terkumpul LITRAK adalah hampir RM500 juta daripada RM 1.65 bilion hasil. Tahun ke tahun, pendapatan dan keuntungan telah meningkat pada kira-kira 5% dan keuntungan selepas cukai adalah dalam lingkungan 30% – 35%. Semua ini dicapai tanpa sebarang kenaikan tol.
Jangan Guna Jalan Bertol
Adalah sukar untuk mempercayai bahawa Wahid tidak sedar keuntungan berlebihan yang dinikmati oleh syarikat-syarikat kroni BN memandangkan beliau seorang ahli bank. Tetapi sebagai ahli bank yang kaya, mungkin Wahid tidak sedar bagi kebanyakan rakyat Malaysia jalan bertol merupakan hanya laluan yang ada. Sekiranya memperolehi peluang, pemandu Malaysia akan melakukan yang terbaik bagi mengelakkan lebuhraya bertol dan berdepan dengan kesesakan lebuhraya. Ini sekaligus telah mendorong kepada kesesakan trafik di sepanjang jalan utama dan jalan-jalan kecil di kawasan-kawasan perumahan.
Kita mempunyai 27 lebuh raya bertol swasta di seluruh negara dengan jumlah panjang kira-kira 1500 kilometer, yang dikendalikan oleh 20 syarikat. Sekurang-kurangnya satu pertiga daripada jalan-jalan bertol tertumpu di Lembah Klang. Dengan hanya 20% menggunakan pengangkutan awam di kawasan bandar, bagaimana mungkin untuk rakyat biasa mampu mengelak daripada daripada menggunakan kereta dan membayar tol? Hanya Menteri BN yang megah dalam konvoi kenderaan bercermin hitam mewah yang dapat berbuat demikian, kerana mereka telah terpisah daripada realiti kehidupan rakyat kebanyakan.
Dengan peningkatan harga bahan api dan gula,tarif elektrik dan tidak lama lagi akan disusuli dengan kenaikan tol, tambang bas sekolah, harga tiket bas dan kereta api serta peningkatan 300% dalam cukai pintu Kuala Lumpur, peningkatan tahunan Bantuan Rakyat 1Malaysia (BR1M) kepada RM650 bagi setiap keluarga yang berpendapatan isi rumah di bawah RM3,000 tidak berkesan dan tidak bermakna untuk membantu golongan yang kurang berkemampuan. Keluarga kelas pertengahan lebih parah, mereka tidak layak untuk apa-apa bantuan. Kesan inflasi ini adalah penanda aras lemah oleh kerajaan BN dan hanya akan menjadikan pertumbuhan ekonomi bersama semakin kabur.
LIM GUAN ENG
—–Mandarin Version —–
民主行动党秘书长林冠英于2013年12月18日在吉隆坡发表的文告
国阵不应该慌称高速公路合约无法重新谈判，以停止已经收回投资及建筑成本的经营公司调涨过路费，因为他们在2010年为了备战2013年大选，就曾经成功重新谈判合约后预先阻止调涨过路费。
随着2013年12月2日所宣布的电费调涨，大马人还要在2014年遭受13条主要高速公路收费调涨之苦。国阵傲慢的称若人民不想付费，可以选择使用其他免付过路费的道路，这变相的承认了国阵出卖了大马普通普通百姓及小商家的利益，却让他们贪婪的朋党，需索无度地自肥。
若首相署部长阿都瓦希奥马可以因为人们对高速公路调涨不公平就要求驾驶者另择使用其他道路，同理，那大马人是否也可以拒绝这些大道收费，因为这些经营者并不是透过公开招标而获得经营？国阵在大选前，可以赔偿4亿令吉阻止大道过路费调涨，如今过了大选却忽然就无法再付4亿令吉停止过路费调涨了，足见国阵是何其双重标准。
除了签署合约，国阵政府其实可以透过重新谈判新合约，以避免合约中种种不公平的细节条文。国阵不断的声称收费调涨是根据合约中的调涨时间表而定，政府有义务维护合约的神圣性或选择作出高额赔偿。
大道收费合约曾有重新谈判案例
我们必须要提醒约略3年前的2010年10月15日，当时是纳吉履行首相职务的第一个任期，他在当天国会下议院宣布2011年的预算案时，宣布了南北大道及其余4条相关快速大道的收费5年期限。国阵政府较后还声称与南北大道公司重新谈判成功拟出新方案，那就是纳入冻结未来5年的大道过路费调涨。
因此，国阵不应该慌称高速公路合约无法重新谈判，以停止已经收回投资及建筑成本的经营公司调涨过路费，因为他们在2010年为了备战2013年大选，就曾经成功重新谈判合约后预先阻止调涨过路费。
当时合约谈判还有说明2015年后，冻结期一过，调涨幅度将会每3年微幅调整5%而不是原先的10%，同时，南北大道公司也会免除政府62亿令吉的赔偿。
2010年的5年冻结谈判结果显示，联邦政府别无他法地唯有不断的重新谈判过往的旧合约，取得合理的方案，以利人民，而不是让贪婪的朋党自肥。
让我们以白沙罗- 蒲种大道为例。现在，道路使用者在每一个收费站，必需缴付1令吉60仙，而这将会增至2令吉或更高。白沙罗- 蒲种大道的特许合约经营者，也即是LITRAK这家公司，在2013年度财政年，在3亿7千零70万的盈利之上，再创下了1亿2千720万令吉的净利，（这盈利当中，也包括了联邦政府在2012年度为了让过路费保持不变，而作出的8千650万令吉赔偿金）。
即使是没有获得政府的赔偿，LITRAK 也能够创下至少4千100万令吉的净利。在过去的5年，LITRAK 的累积净利接近5亿令吉，而盈利则接近16亿5千万令吉。年复一年，收入和盈利以 5%的百分比成长，税后盈利则介于30%至35%。这些，都能够在没有提高过路费的情况下达到的。
莫用收费路线
让人难以置信的是，阿都瓦希奥身为一个银行家，却不知道国阵朋党公司谋取的暴利。作为一名富有的银行家，或许阿都瓦希奥也不知道国内许多马来西亚人可以选择走的唯一道路，也就只有收费的道路。马来西亚的司机们都已竭尽所能避开一切有收费兼塞车的道路。这将进一步复杂化主干道路及住宅区小路的交通情况。
我国共有27条私营化收费大道，全长约1500公里，由20家公司所经营。这当中，至少有三分之一的收费大道集中在巴生谷。在只有20%公共交通使用率的城市区，尽管再心不甘、情不愿，一般的马来西亚人民也无法避免地需要以车代步，并缴付过路费。只有由车队护送、坐在舒适防晒护镜车子内的国阵部长们，才会与每天受苦的百姓脱节。
调整油价、糖价及电费之后，很快地，过路费、学生巴士费、巴士票及火车票也将随之上涨，再加上吉隆坡市政厅调高门牌税300%之举，发给家庭月入少于3千令吉的年度一个马来西亚援助金提高至每年650令吉，已经失效及失去协助低收入群体的意义。更糟糕的是那些不符合领取一个马来西亚援助金的中等收入家庭，在面对价钱格格上涨的当儿，情况最为糟糕。类似的通膨效应，源自于国阵政府的管理不当,只会让包容性经济增长更加难以捉摸。
林冠英